zeer uitgeput was ik, zoals altyd op woensdag. myn moeder aan de telephoon zei dat ik er dinsdag op het einde van de avond, "verwilderd" uitzag. ze zei: "ik moest lang zoeken naar het juiste woord - je zag er op het einde helemaal 'verwilderd' uit." toch is dat iets dat ik alleen maar technisch-dramatisch opzoek, ik ben helemaal nooit écht verwilderd, ik spéél dat alleen maar. hoewel helemaal los daarvan ook luv iets zei, wat ze byna nooit doet, dwz luv zegt eigenlyk nooit iets, maar vandaag dus wel: "dit ga je toch niet kunnen blyven doen?" ze bedoelde: fysiek.
maar dat ben ik niet - dat is de blueface.
hier op deze photo is otice dury. vorig jaar kende niemand haar. maar ze speelde mooi zes, zeven keer in de dinsdagclub. vandaag is ze plotseling de meest snel voorbyzoevende comeet aan het belgische cultuur-universum.
als ik een combinatie ben van prince, toon hermans, charles bukowski en andy warhol - hoe kan ik dan toch één mens zyn, in plaats van vier? het antwoord is er; ik ben ziggie stardust.
People stared
at the makeup on his face
at the makeup on his face
Laughed at his long black hair,
his animal grace
his animal grace
The boy in the bright blue jeans
Jumped up on the stage
Lady Stardust sang his songs
Of darkness and disgrace
Geen opmerkingen:
Een reactie posten