iedereen is grieperig. nog nooit waren zoveel mensen rond my en onder my en boven my zo ziek. ook zelf was ik behoorlyk geëvaporiseerd, vooral dinsdag. doch: ik heb my erdoorheen gevochten, not? en - zoals geweten: live staan optreden, is zéér geneeskrachtig. toch zeker indien middels de vorm van drie uurs lang aan één stuk door staan rondspringen als een circus-aap. ik ben ron brandsteder. en meer nog willem ruys. ik ben eigenlyk mick jagger.
woensdag, de dag nà de dinsdagclub-editie, was ik dan ook wel weder, hoe kan dit anders, een cômpleet ineen- en weder uitgewrongen schotelvod.
echter: toneel regisseren (in vosselaar, savonds) kan àltyd.
de ànderen springen dan rond, jy moet, als regisseur, alleen maar aanwyzen. en uitleggen, dat ook. - met dat toneelstuk, "waarde gy ni naar bénidorm", amuseer ik my overigens hard. de voorbye dergelyke opdrachten, was ik aldoor en aldoor éénzelfde paar stukken aan het uitmelken. elk van die stukken heb ik wel vyf keer opgevoerd, dwz by telkens een ander liefhebberstheater. wat ook zyn voordelen had! ik kende die scripts op den duur totààl van buiten. naar de acteurs toe enorm intimiderend... één iemand van die vyftien acteurs weet héél eventjes zyn tekst niet meer - en: uit je hoofd zeg jy die dan zélf op. wat zeggen jullie me daarvan?
maar by dit stuk is het andersom, dit is totààl nieuw. ik ben zélf aldoor bezig met te zitten denken: yeah, spannend - wat nu, wat gaat er nu gebeuren? wie gaat er nu door dié deur komen? -- ah ja, de poetsvrouw!!,- yes, yes! briljant!
dus dat is echt zélf lol hebben.
nu snel deze blog afronden - om éindelyk snel aan die "kempenkrak 2" te beginnen te werken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten