ik kwam uit het oekraïense consulaat, dat kennelyk een labyrintische versie was van de universiteitsblokken in wilryk. doch meteen begreep ik: "ik ben myn laptop daarbinnen vergeten." de rest werd zo'n typische vermoeiende vergeefse zoektocht naar die laptop; de bureaus gingen juist op slot; een wel zeer sexy medewerkster kon me toch nog binnenloodsen, dan waren we toch wéér buiten, et cetera. het gekke was wel dat ik de laptop op den duur terug te pakken kreeg, toén begreep ik luidop: "tiens, normaal als je zoiets droomt, komt het toch nooit goed?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten