in de morgen gelezen in het aanstaande nieve boek van bart van loo; "o vermiljoenen spleet", waarin bart zich een uitmuntend gids toont, waar hy ons loodst door 20 eeuwen erotische literatuur...
in de middag geschreven aan m'n autobiografie (ik ben aan 2008... het lukt toch daarover uit te weiden zonder mensen te compromitteren... het sterven van jmh is wel een goeie metafoor voor het sterven van het boek zelf...)
in de namiddag geschreven aan m'n one man show, voor de première voor volgende jaar midden januari, "eenzame humor"; er begint al een verhaaltje in te sluipen, over iemand die in zyn keuken pannenkoeken staat te bakken terwyl die keuken i,n brand staat...
in de vroege avond met bert lezy de aloude lasson-strip doorgenomen en herschikt, een arbeidssoort die nu ook in zyn allermeest finale fase zit; goed zo want dan kunnen we eindelyk aan een nief album beginnen - "het spook van pierre lasson";
en daarna voor de rest van de avond met luv en lydia lee en de ganse familie turpin trival pursuit gespeeld...
's nachts op café met geert, mauro en bart...
nu slapen...
het is vakantie en ik wou dat het altYd vakantie was, ik wil Nooit meer optreden, fuck die stress!!
5 opmerkingen:
Wat een heerlijke dag, en wat een leuke cafékiekje, ik krijg zin om zo mijn fiets op te springen en jullie te vervoegen, het is helaas 9h48 en om 10h30 moet ik alweer uitrukken om te velde op te treden. Op een zondag! Jawel, een mens wou dat het altijd vakantie was, enfin, toch op zondag.
van die laatste zin geloof ik niks !
De scene die je beschrijft van iemand die in zijn keuken pannekoeken staat te bakken terwijl die in brand staat,doet me een beetje denken aan een scene uit Synedoche N.Y van Charlie Kaufman,waarin een meisje in een brandend huis gaat wonen,zonder dat ze daar een opmerking over maakt.
Stress of niet, jij hoort gewoon thuis op een podium.
Grrr, ik wil het woord pannenkoeken voorlopig niet meer horen! :-o
Een reactie posten