photo (c) wim ghyselinck
tragedie wil zeggen: in je vinger snyden, komedie wil zeggen: in een betonmolen tuimelen en daar twee uur in blyven ronddraaien. zo is dat... en, tenslotte, de betekenis van tragi-komedie: in een betonmolen tuimelen maar na een paar uur daaruit gered worden - en dan, diezelfde dag nog, in je vinger snyden.
op dat soort dingen zit ik te kauwen, deze dagen.
september is voorby en die maand was, zoals wel vaker eigenlyk, extreem vruchtbaar. terwyl ik in de winter en in de lente in, ronduit, een impasse verkeerde. ik bleef ook toen wel werken, maar ik moest aldoor alles weêr weggooien. amai, wat gaf ik slechte optredens toen, ik kon er niks aan doen... maar in juli begon het te borrelen en sindsdien is het helemaal goedgekomen.
wel slim van my om myn deadlines allemaal te hebben uitgesteld. de meeste komieken gaan in première in oktober. ik dacht opeens: verdomme, doe maar februari. wat ik me wel Kon permitteren - doordat ik, nu meteen, een sowieso krankzinnig druk oktober en november tegemoet zwem. ik ben nu twee maanden lang geen énkele dag meer vry...
ik droom dus al van de kerst, wanneer luv superbol zal staan, dat gaat grote ambiance worden. en dan eindelyk te zullen uitpuffen weêr...
1 opmerking:
Goeie photo!
Een reactie posten