Een Radio Met Lef
Het was
op de tweede verdieping in Coronado Street.
Ik werd daar altijd dronken
en gooide dan de radio door het venster
terwijl hij nog speelde, en natuurlijk
brak dan het glas in het raam
en de radio zat daar dan op het dak,
speelde nog,
en ik zei tegen mijn vrouw:
“Ah, wat een heerlijke radio!”
De volgende morgen haalde ik dan het raam
uit de hengsels
en droeg het de straat uit
naar de glazenmaker
die er een nieuwe ruit in stak.
Telkens wanneer ik dronken werd
bleef ik die radio maar door het raam smijten
en hij zat daar dan op het dak
te spelen –
een toverradio,
een radio met ballen,
en elke ochtend bracht ik dan dat raam
terug naar de glazenmaker.
Ik weet niet meer precies hoe het afliep
maar ik weet wel nog
dat we eindelijk verhuisden.
Er was een vrouw beneden
die in de tuin werkte in haar badpak
en haar man klaagde
dat hij nachten niet kon slapen
dat hij nachten niet kon slapen
omwille van mij
dus trokken we eruit.
en in de nieuwe woning
vergat ik
ofwel de radio uit het raam te gooien
ofwel de radio uit het raam te gooien
ofwel
had ik er geen zin meer in.
Ik weet ook nog dat ik de vrouw miste
die in de tuin werkte in haar badpak,
ze groef nogal met die troffel
en stak haar achterste in de lucht
en ik zat dan in het raam
en zag de zon schijnen
over dat ding
terwijl de muziek speelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten