state of being - 17 februari 2011

deze photo alhier, links van jullie, werd één minuut geleden getrokken... ik vond de columns van bernard dewulf, als die wéêral eens over zyn kinderen handelden, vervelend (een krantencover is daar dan ook niet de plaats voor), en toen axel peleman by de geboorte van zyn eersteling, thor, een jaar lang over niks anders meer praatte dan over zyn telg, toen onderschreef ik de bemerking van marcel vanthilt:"maar, axel - uw zoon is wel tof; maar: je hebt een cd uit ook, waarom zeg je daar niks over!" nu begryp ik evenwel dat het niet anders kan; de zon komt op in het oosten, doch sinds molly komt de zon van alle kanten op, aldoor.

    luv, molly's moeder, komt flink wat slaap tekort; dus heb ik haar vanavond naar haar eigenste pand gemaand, in de klappeistraat, om daar uit te rusten; de eerste keer dat ze haar dinkytoy eventjes moet missen; ze huilde dan ook eventjes, toen ze werd afgezet, maar het zal haar goed doen, en de kleine evenzeer...

    maar aldus ben ik, zodoende, voor het eerst met die kleine alleen komen te zitten. nu toch al mooi vyf uur lang, het gaat wel. met een vergrootglas onderzoek ik de voorgeschreven doseringen van nestlé's "nan pro", dwz babymelkpoeder; normaliter drinkt molly één papfles om de drie uur, maar daarstraks heeft ze twee papflessen ledig getutterd op nauwelyks één halfuur tyd...

    toen ze eindelyk insliep, in myn armen (ze ligt liever in je armen dan in haar beddenbak), bedacht ik: eventjes naar het nieuws kyken tussendoor - dan heb ik toch iéts gedaan, dezen avond - maar: no way, talski - ze is absoluut geen lastige bengel - au contraire: zo lief en braaf en gemakkelyk, nooit klagen of zeuren - maar: de toonaard van zo'n nieuwsuitzending, zeker als die opent met didier reynders, is voor zo'n baby, ook begrypelyk, een regelrechte nachtmerrie. het enige dat molly akoestisch wel lust, zyn de cellosuites van bach...