zelfs vitalski heeft het niet voor het kiezen; hier alwéér een soort van medisch verslag... achtergrondmuziek: de royal fireworks van händel...
aflevering zeven-triljard in de soapserie "by de tandarts"... eerst, om acht uur smorgens, per fiets, met de wind op kop, richting de tandartsenpraktyk genaamd "kwadrant", achter het barre stadspark, om daarginds, ter voorbereiding, myn voorlopige tand er nog maar weêr eens uitgeklopt te laten worden... zodoende reeds om negen uur smorgens in de kille vroegte terug thuis, het bed weêr in, wegens maar drie uur geslapen de nacht tevoren. maar: dan toch, willen of niet, de ganse namiddag wakker gelegen, wegens telephoons allerhande, alsook een milde, maar toch goed aanwezige elektrische zaagmachine by de geburen. gelukkig ook tamelyk veel met mollie op schoot gezeten, welke baby tegenwoordig vaak op haar onderlip zuigt, wat er erg aandoenlyk uitziet - zo verzint zy echter iedere dag iets nieuws... ze heeft het van niemand, ze verzint het steeds zelf...
zeven uur later, om halfvyf in de namiddag, naar de eeuwfeestkliniek achter het harmoniepark, voor de real stuff: platliggen, oogdoek voor, zelfs een haarkap over je kop, en dan maar spuiten en spuiten in je tandvlees - boormachine door het bot, toch wel iéts daarvan voelen, namelyk ten eerste: pyn, diep daarbeneden, en ten tweede: doodsangst - - wat als er ineens Toch een zenuw doorslaat? wat gelukkig uitbleef! een zeer bekwame dokter... toch met klassieke, aldus vreselyke tandpyn terug naar huis - maar het is gebeurd, eindelyk, na schielyk twee jaar lang vooronderzoek en wat al niet: er zit sinds vandaag een "schroef" in myn tandvlees. maandag wordt daar myn nieve tand meer bestendig bovenop gevezen, ja hopelyk voorgoed.
net zolang mankeer ik één tand - speciaal daarom had ik vorige maand reeds, een optreden afgezegd dit weekend (was wel niet werchter ook niet...)
savonds kwamen myn pa en myn ma langs. schaken met myn pa. 1-0 voor yours truly, maar niet helemaal, omdat ik myn béide lopers op wit had gezet, maar dat zagen we pas op het einde.
nu daarjuist weêr een paar uur zoet geweest met het uitzoeken van de credits voor het stripverhaal dat in september uitkomt:"het vrouweneiland"...
ik kan niks drinken want ik neem antibiotica. ik kan niks eten, want mijn mond hangt uiteen, zelfs met draadjes. ik kan weinig uitvreten, want die pynstillers (gelukkig bestaan ze!) maken my slaperig en suf, maar slapen gaat evenmin, want ik heb vandaag acht uurs in bed gelegen.- - verdomd, en dat terwyl ik, normaal gezien, uitgerekend vannacht myn kerkhofdroom zou hebben voltrokken...
zal maar weêr naar een tekenfilm van de smurfen gaan kyken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten