waarin vitalski het kort houdt...
eens kyken, - het is tien na drie 's nachts en heel myn lichaam is doodop, vooral van het auto-ryden maar ook van het sjouwen met zware dingen en van de lange dag op zich. gelukkig: morgen kan ik relatief lang uitslapen, tot 's middags zelfs... myn matras hier in de lindeboomstraat voelt aardig, die is niets veranderd intussen, en de kussens in myn rug liggen hoog opgestapeld comme d'habitude. het is rustig en stil, op een stel vechtende katten in de achtertuin na... zo kunnen we descartes wel begrypen, die leefde met de regelmaat van een klok maar die vooral werkte terwyl hy in bed lag, in een bed dat hy letterlyk bovenop een kachel had laten bouwen, opdat hy het altyd lekker warm zou hebben. geen wonder dat je in zo'n houding dingen gaat verzinnen als "je pense donc je suis"...
het is vrydag 9 september en ik ben zeer gelukkig met "het vrouweneiland", het reusachtige stripverhaal, dat nu eindelyk klaar is. ik zei altyd maar dat we er vyf jaar aan hebben gewerkt, maar myn broêr serge heeft het nagekeken op myn blog, die ook precies vyf jaar oud is; en wat blykt?, vyf jaar geleden zaten we met dat stripverhaal reeds aardig op weg, we hebben er waarschynlyk, kortom, zelfs zéven jaar aan gearbeid. tegen de tekenaars zei ik altyd maar:"ja hoor, dat gaat gedrukt worden en alles," maar het zweet brak my dan uit want waren dat geen loze beloften? maar nu is het toch volbracht... héél soms bestaat god... gisteren van amsterdam naar my thuis met een tachtigtal mooie exemplaren op de achterbank, dat voelde byna (maar niet helemaal) als je kind meê naar huis nemen. "jihaa!!..." - - maar nu is dat weêr voorby, nu is het alles weêr een kwestie van dingen in orde brengen, telefoneren, sleutels gaan halen, een kuisvrouw regelen en nog meer telefoneren.
het regende de hele dag...
i go to sleep...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten