het waren toch eventjes, toch enigszins, moeilyke dagen - in die zin, dat het geleek alsof we een stuk rots naar omhoog moesten zien te douwen, dewelke evenwel iedere keer weêr, eens boven, vanzelverwys naar beneden terugrolde, holderdebolder. je ging naar de pedicure, twee dagen lang was je genezen ook, doch de derde dag kon je wéér niet meer lopen van de pyn aan je dikke teen. je ging naar de droogkuis met jouw witte gordynen (wat, alles by mekander, zo bleek nadien, mooi 140 euro kostte) en je hing, weêr thuisgekomen, die zware gordynen met genoeg moeite weêr allemaal op, aan de haakjes, waarvan er hier en daar een scheurde: doch toen bleken die gordynen nog stééds zo vuil of vuiler nog zelfs dan voordien - gaan klagen heeft echter geen zin, want geld teruggeven, doet toch nooit iemand - is sinds christus zelf nooit mer gebeurd. je ging, zoals nu al twee jaar lang, naar goeie traditie dus, naar de tandarts, maar daar moest je onverricht terzake weêr weg, doordat je je tanden, zei de tandarts, niet fatsoenlyk gepoetst had -"dat gaat hier bloeien en dan zien ik niet wat ik doen." er kwam een dakwerker uit de kempen je lekke dak repareren, voor 400 euro; doch twee dagen daarop had je opniéf een natte keukenvloer, ditmaal door een lekkage in de waterleidingen intern. et cetera en zovoort. maar nu, bloggers, is dat allemaal voorby - een soms gelds waar je byna een halfjaar lang achter hebt moeten hengelen, is plotselingklaps toch gestort - wat dat betreft wel een teleurstelling, overigens: voor myn verjaardag heeft niémand van jullie my ook maar één halve eurocent via myn bankrekening doen geworden - alleen maar 2000 sms'jes, de hele dag door -"gelukkige verjaardag," en dan moet ik de hele tyd door "thanks" terugsturen, vanuit holland dan nog, dus die "vriendschap" van jullie, die Kost my geld, gesnopen?? morgen evenwel lekker optreden met "overleef je partner" en zondag dubbel-en-dik verlof en vakantie, - en maandag staken. de wereld ligt aan onze voeten, zand over alles!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten