ik kan onderhand wel goed rechtopstaan als ik my ergens aan mag vasthouden, maar daarna weêr gaan zitten is tamelyk moeilyk; om die reden werkelyk de gehele middag vrywillig en zelfs obsessief in de zetel staan oefenen in "achteruitvallen", eerst mét achteromzien, om te kyken waar ik land, daarna zonder achteromzien. met flinke pamper om ook nooit echt pynlyk.
voor de rest zyn het wel goeie dagen, afgezien van het feit dat ik daarstraks ineens keiharde tandpyn kreeg, zonder aanleiding gelukkig. maar tamelyk rustig is het, minder druk dan vorig jaar, al kan ik van die arbeid nu wel de oogst binnenhalen, dus okay...
1 opmerking:
Haha!
Een reactie posten