overdag met de kinderen naar de tamelyk grote speeltuin aan "den brand". hier deze photo een zekere ondermyning van onze natuurlyke misantropie: een onbekend vyfjarig meisje ontfermt zich spontaan over de kleine mollie, neemt haar achtzaam meê op de glybanen etc, mooi een uur lang; en mollie laat het zich even spontaan welgevallen. zelfs omhelzen ze mekaâr gedurig - maar: wanneer ze weêr uiteengaan, geen afscheid, zelfs niet kennen ze mekaârs naam.
het meer miezerige aan dit tafereel, deed zich voor in de seizoensgebonden temperaturen. grys, zonnig maar fris; hier thuis nu een dikke valling.
zoals onze onovertroffen hadewych het schreef in de 13e eeuw:"ick snak naar naar uw liefdeswarmte zoals den winter naar de zomer..."
in dié tyd was het nog erger want toen waren er geen chauvages...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten