pas nu de vacantie is aangebroken, dringt het tot my door hoe hevig het voorbye jaar is geweest, geestelyk, lichamelyk en gevoelsmatig. ik ben daarom dan ook, plotsklaps, doodmoê. ik kan my byna letterlyk niet meer bewegen, geraak myn stoel onder de boom niet uit en moet myn broêrs aldoor bevelen uitdelen, omdat ikzelf nergens meer toe kom...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten