volgende week start ik een reeks lezinkjes voor de s-pa, her en der in kempendorpen... die tekst was ik nu aan het voorbereiden (ziehier vandaar: myn beroemde schriftje), doch terwyl moest ik er nauw op toezien dat rocco james conan geen brokken zou maken - hy kykt amper televisie, maar wel specifiek het figuurtje genaamd "nana-du", van de clown bumba, wil hy toch altyd van het scherm plukken. (er is ooit wel eens een kind gestorven doordat het de televisie op zyn lyf trok, doordat het de teletubbies wou omhelzen...)
maar zo hectisch overleef ik de dagen aldus. je denkt dat je gek wordt, en toch blyf je kalm: doordat je telkens helemaal op het éinde van de lange dag (wanneer ik dit hier noteer, is het precies middernacht geworden) telkens overnieuw constateren mag dat - hoe dit kan, weet je niemand - àlles toch wel, op den duur, vanzelf in orde komt. niks doen en alles volbrengen... of toch: wéinig doen - en pràktisch alles volbrengen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten