vrijdag 28 februari 2014
state of being - 28 februari 2014
 |
het is twintig na één snachts en ik bevind my in stilte hierbeneden in de machine-kamer, welke positie my erg vreugdevol stemt. er branden twee kaarsen en zes gele lampen en de rolluiken zyn naar beneden. de stenen aap van charles dickens hier vlak voor m'n neus, oude kranten (van 1930) die ik gisteren gevonden heb voor één appel en 'n ei, aan myn voeten op het rosse tapyt. thee citroen, veel suikerklonten...
de tekstuele voorbereidingen voor "goethe op de apenplaneet, aflevering vyf" zyn, na hard zweten weêral, achter de rug; morgen vanaf drie uur smiddags met de jowan petit in den arenberg het podium opdirken, hy doet meestal iétsje aan de belichting ook, welk talent ikzelf enigszins mankeer (maar niet helemaal!) savonds kan de jowan er niet by zyn, den bert lezy ook niet, maar wel de broêr van het rendier komt, alsook kim baes, sofi, dick turpin, rob cieslowski, ilse laureyssen, diane broeckhoven, enz-ctra.
omdat die "apenplaneten" telkens éénmalig zyn, merk ik ook zélf steeds byzonder nieuwsgierig te heten naar wat het gaat worden. dus niet, wil ik zeggen, naar de reacties, maar wel naar de zuivere inhoud zelf. zodoende myn eigenste toeschouwer zynde...
kortom: om de een ofte de andere reden gaat alles erg goed met vitalski, aanstaand burgemeester van antwerpengrad...
misschien zou ik wel nog eens, zoals in die goeie ouwe tyd, de jaren negentig, een joint willen opsteken om dan lekker door te flippen by een muziekje byvoorbeeld, of één gedicht; maar: dit zal niet meer lukken: als papa moet je ieder ogenblik waakzaam zien te blyven, je kan àltyd zomaar opeens worden opgeroepen om iemand naar het hospitaal te chaufferen. plus: vooral zou ik bang zyn om myzelf ook de dagen daarna nog troebel van geest te weten; te onzelfzeker dan ook, om te helpen donderen. steeds onder de mensen, altyd functioneren moeten we...
er wordt heden wel over vergaderd (waarom duurt dat zolange?) of ik deze zomer een ganse reeks gigs zou afwerken ergens in berchem, iedere week optenief; hopelyk gaat dat door; doch: als dat door omstandigheden toch niét zou kunnen doorgaan, dan is het ook goed; dan ben ik van plan myzelf lekker op te sluiten, in noodzakelyke armoê, maar ook in verlichting, zomerse verlichting. dus een win-win-situatie.
lezer: ik hoop dat ook jy zo goed gestemd zou zyn vandaag. en dat ook jy vele aangename dingen zou mogen tegenkomen vanaf nu meteen.
woensdag 26 februari 2014
agenda
(de editie van maart is overigens opgeschort, wegens te dicht by die van februari. de editie van april gaat evenwel onverminderd door, en mogelyk komen er zelfs nog verlengingen...)
vier biografemen
niet helemaal onterecht werd de spaanse veroveraar pizzaro (zie photo) vermoord, en wel door zyn aartsrivalen. woensdag 26 juni 1541 zat hy in zyn woonsteê in de peruviaanse hoofdstad lima te dineren met een goeie vriend, toen zyn belagers onverwacht by hem binnenvielen, eenvoudigweg langs zyn voordeur. pizarro was handig en kwiek genoeg om de eerste die hem te lyf sprong, neêr te steken met zyn zwaard, maar een volgend belager kwam op het idee om zyn vermoorde kompaan nog dieper in het lemmet te duwen; zo kon pizarro zyn zwaard er niet meer terug uittrekken, en geraakte hy ontwapend. zyn hoofd werd nadien overigens op een andere plek begraven dan de rest van zyn lyf.
de overigens op père lachaise begraven romantische schilder théodore géricault (1791-1824) verwekte een kind by een van zyn tantes…
het lyk van hernan cortez is al acht keer van graf verhuisd. de spelling "cortez" is, à propos, een hyper-correctie, het moet eigenlijk zyn cortés.
in de maand juli van het jaar 1518 vond er in straatsburg in de elzas een dans-epidemie plaats; één dame begon spontaan, zonder muzikale begeleiding, te dansen op straat, waarna honderden anderen in haar omgeving, de ene na de andere, haar voorbeeld begonnen te volgen, zonder zulks te willen maar ook zonder er nog meê te kunnen ophouden. vele tientallen onschuldige mensen vonden op deze wyze na enkele dagen de dood, door uitputting, gasverstopping en/of uitdroging. deze plaag, als "choreo-manie" aangekruist, ofte ook de "sint-jansziekte", dook toen wel vaker op, aannemelyk vanuit een soort hysterische angst voor de pest. de doktoren van toen waren spytig genoeg van het weinig zalig makende inzicht overtuigd, dat deze dansers hun ziekte moesten "uitdansen"; en stuurden dan vaak ook, in de plek van medicynen, enthousiaste muzikanten naar ze toe...
van 1982 tot en met 1990 heeft prince maar vyf interviews gegeven. ik hoop dat jullie beseffen hoe waanzinnig dat is.
radio
nieve flevering van de podcast van kim duchateau
gedichtje
het is goed dat het voor myn kinderen niet uitmaakt
of ik vanavond voor een volle zaal heb gespeeld,
voor veel geld, of voor een ledige zaal voor niks.
daar zyn die in het geheel niet meê bezig.
ze gaan ervan uit dat ze te eten krygen.
zeer zeker, vitalski-bloggers, dat klopt,
hebben ze profyt van deze warme, grote woonst.
maar verder willen ze niks van me.
behalve soms dat ik speciaal voor hen
plat op de grond ga liggen.
dat ik om halfvyf snachts hun pampers bestudeer.
ze trekken graag aan myn haar ook.
maar voor hen hoef ik niet persé
een column te hebben in de standaard.
dinsdag 25 februari 2014
dinsdagbunnies
hier zie, pure broêr-zuster-liefde!!
maandag 24 februari 2014
state of being - 24 februari 2014
ik moest er even tussenuit. overdag, na extreem langdurig uitslapen wel, myn dochter mollie uitgebreid aan het aanwyzen geweest hoe kuifje en bobbie er helemaal uitzien - tegelykertyd hoorde ze, zonder het te weten, voor de eerste keer in heur leven "de toverfluit" van mozart, inderdaad in het nederlands gezongen - stel je evenwel voor: in één keer kuifje én mozart voor het eerst tegenkomen! maar wat na zo'n lange dag, toch? (rocco is een pak kalmer en meer zelfstandig, mollie loopt on-af-ge-bro-ken te gillen als in de jungle, te rennen, roepen in een zelfgecreëerde nonsens-taal, lachen en huilen en commanderen tegelyk.) om tien uur savonds kon ik eindelyk wat nuttigers doen, eender wat, doch nam ik het onzalige initiatief, te beginnen kyken naar "spartacus"...
"hoe kan die regisseur, amper drie jaar na 'paths of glory', met zo'n kul afgekomen? vooral die trompetmuziek!!..." - maar toch blyven zitten kyken, drie uurs aan één stuk door, met de kop-telephoon, vermoedelyk omdat ik eigenlyk dood ben... ziedaar echter, pas achteraf leerde ik van wikipedia dat stanley kubrick ook zélf niet te spreken was over die film - het scenario was niet eens van hem - - én: de producenten, met wie hy niet overeenkwam, versperden hem de weg tot de montage-tafel! goed nieuws: doordat hy hier dan toch niét van zyn troon viel; maar des te harder wel het tydversmos dezen-avond!!
dus moest kik er tussenuit; gelukkig kan je by myn broêr serge probleemloos binnenspringen rond halftwee snachts (halftwee smiddags ware een pak lastiger, dan slaapt 'ie!)
-hey, ik ga morgen, voordat we naar "de sprekende ezels" gaan zien in café kiebooms, iets eten met rollie smeets - daarom kom kik een van uw stripverhalen hier nu kopen. om aan hem cadeau te doen.
myn broêr was bezig dossiers te verteren, subsidiedossiers. daar hy zetelt, sinds dit jaar, in het vlaams fonds der letteren, om stripverhaal-projecten te beoordelen.
-maar... jy kent al die tekenaars, hoe kan je dan onomkoopbaar zyn?
-maar ik bén onomkoopbaar.
-ja... en het goeie is wel dat als jy die plaats inneemt, dat er dan in ieder geval geen imbeciel daar zit in jouw plaats.
ooit had er in diezelfde, of anders in een andere commissie, wel eens een schaap gezeten, dat een project van myn broêr afkeurde: doordat er op de gezichtjes van bepaalde figuurtjes op de achtergrond, naar ze helder opmerkte, "geen mond getekend" was.
myn broêr heeft nu erg veel succes. morgen de v.p.r.o. en meteen al een herdruk etc.
-graaf dat dit nu allemaal gebeurt!
-al had het wel tien of twintig jaar eêr mogen plaatsgrypen.
-maar dat had wellicht niet gekund, je moest dit proces door...
begrypen jullie wel, gemiddelde vitalski-bloggers, hoe moeilyk het is...
marcel proust schreef eerst een afgryselyk slecht jeugdwerk, liet daarna dertig jaar lang niks van zich horen, kwam dan pas naar buiten met iets serieus...
een van de weinigen zynde die zichzelf in één asem mag noemen met proust en ook joyce (niet met mann...) maar wél met céline; welnu, myn eigenste kasten hier in de machine-kamer puilen ook letterlyk uit van de manuscripten die alle, zonder overdryven, op geen zàk trekken, echt beschamend, echt precies het werk van iemand die krankzinnig is... "ik slaap als een croissant", op myn 40e verjaardag, myn eerste steengoeie boek pas... al mogen sommige alinea's van "de fetisj" er ook wezen, en ook integraal "op sterk water" keur ik goed. - maar: die gehele taal die jullie hier nu gratis op deze blog krygen, dag in dag uit, en die gehele, onnavolgbare styl van my, dat ritme en zelfs de grafiek myner vocabularium: dit alles is ook alleen maar zo kunnen beginnen te glimmen en knetteren dankzy die jaren van mislukken en mislukken...
doordat dit een blog is, beseft niemand er wat van... ik bedoel jammer datk met deze blog geen geld verdien.
voorts vonden we uit, in myn broêr z'n atelier alsnog, dat ik een leesbril moet.
verdorie...
wie heeft daar ervaring meê?
worden je ogen daar dan niet ogenblikkelyk nog slechter van?
plus: ik lees vaak slechts gedurende veertig seconden; boeken die ik vastgryp tydens het ysberen, "leaves of grass" op de plee, graham greene in de wagen als ik zes seconden voor het rood sta - moet dan de gehele tyd die bril op en weêr af????????
hugh hefner liep overdag in een kamerjas - omdat hy de tyd niet had om zich, tussen het wippen door, aldoor aan- en weêr uit te kleden...
na dat bezoekje van nog geen kwartier weêr naar huis, is vyfhonderd meters verderop; damn, ikke BLY dat ik auto kan ryden. van alles dat ik heb bereikt, is dat rybewys my het meest dierbaar, het meest doorslaggevend...
zondag 23 februari 2014
de voorbye zaterdag
voor de familie stoffelen
die overigens langs deze de groeten doen aan jowan petit
die zaten namelyk allemaal op dezelfste school vroeger
zaterdag 22 februari 2014
film-recensie
"twelve years a slave"
ik heb hem wel uitgezien daarstraks, met de kop-telephoon op - plus, wat uitzonderlyk is, zonder tussendoor te pauzeren; dus met de laptop naar het wc en voortzien tydens het plassen, zonder de kinderen wakker te maken. al heb ik hier en daar wel, vooral in het eerste halfuur, telkens een minuutje voorzichtig overgeslagen; ik hoéf niet te zitten te kyken naar een vrye mens die ineens wordt geketend, in een kerker geworpen met boeien om en afgeranseld... het is nu eenmaal vacantie en dit is niét lollig...
voor erg velen (àlle critici van de film-site "rotten tomatoes") zal het een morele opluchting hebben betekend om dit lydensverhaal gepresenteerd te krygen; maar in feite zouden die mensen, amerikanen vooral, dan beter brieven schryven voor amnesty international. ook als het over kleuters gaat die van hun mammie worden weggerukt, spoel ik door.
niet dat "twelve years a slave" zich, navenant het onderwerp, aan wreedheden te buiten gaat... het had uiteraard veel erger gekund... maar zelf deug ik moreel, dus ik ben het historische sadisme niets verplicht... als ik toén had geleefd, zou ik zeker en vast, desnoods als àllerenige, toch wél ook toén al tégen de slaverny zyn geweest... ik weet hoe het is om tegen de richting in te roeien...
nu ik eraan denk: ook afransel-scènes kan ik beter aanzien met mooie landschappen op de achtergrond; brede treurwilgen, prachtige, hoge, witte huizen en bloeiende plantages; het waren, inderdaad, in het byzonder de scènes met grauwe, onverlichte bakstenen op de achtergrond die ik heb overgeslagen...
het vervelende is natuurlyk: als je begint te kyken naar een film waarin er iemand, in de allereerste scène, wordt gevangengenomen: dan moét je wel blyven en blyven voortkyken, net zolang tot onze held, zoals de titel het belooft, vrykomt helemaal op het einde (na twaalf jaar...)
kortom: wel een erg goeie film, hoewel nét niet zo echt wàànzinnig of monumentaal goed als unaniem iederéén op "rotten tomatoes" ons doet geloven. dus wel héél goed, goed geacteerd ook; maar qua intrige nét niet grandioos.
vrijdag 21 februari 2014
linkie
http://www.mixcloud.com/Dwalmacat/dwalmacat-551/
state of being - 21 februari 2008
gisterenavond doordat het zo regende een taxi gepakt, tot by de jowan... deed my eraan denken hoe ik voorheen, voordat ik een rybewys had, dus drie jaar terug, praktisch dagelyks de taxi gebruikte... naar de wizli puzzli, naar de studio in zoersel, naar een vriendin in brussel... was eêrtyds doorgaans wél, maar gisteren zeker niét een erg aangename ervaring; de chauffeur bereikte zeventig kilometers in duur op de turnhoutsebaan, in de kerkstraat, echt waanzin... werd er bovendien onpasselyk van - weet je nog, nu dat weêr, hoe ik met de taxi, in 2005, de kronkelige kustlyn van corsica afgraasde met een taxi - maar ik toen dus, door die onophoudelyke bochten en lichte glooiingen, tien dagen aan een stuk wagenziek was? toen rookten-ik zelfs nog en dat had er ook meê te maken...
hoe anders is alles vandaag...
reklaâm
Goethe Op De Apenplaneet
aflevering 5
in de arenbergschouwburg om 20:30u
donderdag 20 februari 2014
-end
deze keer is het zelfs vyf uur snachts geworden...
(door, na aalst nog, huiswerk voor "goethe op de apenplaneet...)
woensdag 19 februari 2014
agenda
die mens was al volk aan het uitnodigen geweest zonder dat die datum ooit was kortgesloten.
maar ik was vry dus oké.
(kwam dees pas zonet, om twee uur snachts te weten...)
Abonneren op:
Posts (Atom)
