en zo ben kik dus wééral nutteloos en oeverloos aan het rondhangen geweest in de plek van, in een beetje afzondering, meditatieve litteratuur te zitten te creëren... en dit dan nog, terwyl het sociale bestaan me nooit eêr zo weinig kon verdommen...
vanmiddag, rond den twaalven, kwam mollie eerlyk en oprecht naar me toe met de vraag:"papa, mag ik myn snot aan uw hemd afvegen?" waarop je alleen maar ja kan zeggen - des te beter indien straks belangryke volwassenen die snot zullen moeten confronteren. doe maar, ik draag uw snot als een medaille.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten