zaterdag 22 februari 2014

film-recensie

"twelve years a slave"

ik heb hem wel uitgezien daarstraks, met de kop-telephoon op - plus, wat uitzonderlyk is, zonder tussendoor te pauzeren; dus met de laptop naar het wc en voortzien tydens het plassen, zonder de kinderen wakker te maken. al heb ik hier en daar wel, vooral in het eerste halfuur, telkens een minuutje voorzichtig overgeslagen; ik hoéf niet te zitten te kyken naar een vrye mens die ineens wordt geketend, in een kerker geworpen met boeien om en  afgeranseld... het is nu eenmaal vacantie en dit is niét lollig...
    voor erg velen (àlle critici van de film-site "rotten tomatoes") zal het een morele opluchting hebben betekend om dit lydensverhaal gepresenteerd te krygen; maar in feite zouden die mensen, amerikanen vooral, dan beter brieven schryven voor amnesty international. ook als het over kleuters gaat die van hun mammie worden weggerukt, spoel ik door.
    niet dat "twelve years a slave" zich, navenant het onderwerp, aan wreedheden te buiten gaat... het had uiteraard veel erger gekund... maar zelf deug ik moreel, dus ik ben het historische sadisme niets verplicht... als ik toén had geleefd, zou ik zeker en vast, desnoods als àllerenige, toch wél ook toén al tégen de slaverny zyn geweest... ik weet hoe het is om tegen de richting in te roeien...
    nu ik eraan denk: ook afransel-scènes kan ik beter aanzien met mooie landschappen op de achtergrond; brede treurwilgen, prachtige, hoge, witte huizen en bloeiende plantages; het waren, inderdaad, in het byzonder de scènes met grauwe, onverlichte bakstenen op de achtergrond die ik heb overgeslagen...
    het vervelende is natuurlyk: als je begint te kyken naar een film waarin er iemand, in de allereerste scène, wordt gevangengenomen: dan moét je wel blyven en blyven voortkyken, net zolang tot onze held, zoals de titel het belooft, vrykomt helemaal op het einde (na twaalf jaar...)
    kortom: wel een erg goeie film, hoewel nét niet zo echt wàànzinnig of monumentaal goed als unaniem iederéén op "rotten tomatoes" ons doet geloven. dus wel héél goed, goed geacteerd ook; maar qua intrige nét niet grandioos.

Geen opmerkingen: