dinsdagbunnies

luv en haar collega's

prent vd week

(c) srg in warschau

press

voortaan, vanaf deze editie, heb ik een bescheiden soort "vaste column" in het magazine verzin. namelyk: ik maak telkens een analyse van twee ingezonden korte teksten van aanstormende auteurs. eerst dacht ik: kan ik dit wel? / mag ik dit wel?, maar nu ik lees wat ik er alvast van gebakken heb, kan ik er toch achter staan.

state of being, - 29 juni 2015

wip

novel

pas nu heb ik in het boek "dieven van vuur", van ivo victoria, de passage kunnen lezen waarin ikzelf uitgebreid ten tonele verschyn...
    ik moet zeggen dat ik er byzonder goed vanaf kom, uitzonderlyk goed zelfs... de eerste twee derden van het verhaal voelt de verteller zich niet zo lekker op het antwerpse zuid der jaren negentig, dat immers, zo voelt hy dit aan, gebukt gaat onder sociale dwangneurosen; pas dan, zo diep in het boek, wordt hy ineens veel opluchting gewaar - namelyk op een feestje op een boot; namelyk een feestje van circus bulderdrang.
    ik herinner my die avond zeer goed, die boot was de "dorian grey" van de ex van bob van laerhoven. effectief klom ik tydens een soort gitaarsolo, zoals in het boek beschreven, door een zeer smalle patryspoort naar buiten, met realistisch veel kans op een verdrinkingsdood...
    wat er ook nog gebeurde, was dat julien schoenaerts en jmh berckmans mekaâr on stage letterlyk een bloedneus sloegen...

ingezonden kortverhaal, - door victor glorieux

jonathan druyts, een personage dat werd verzonnen door victor glorieux, een nonkel van vitalski, is onderweg naar syrië; om daar, indien nodig, zyn vriendin zarah te gaan bevryden uit de handen van de isis. in ankara, in turkye, leert onze held de beeldschone patricia kennen. iets later savonds evenwel, wordt hy door een heftige, agressieve bediende uit zyn kamer gelicht...

precies toen hy buitenkwam, kon jonathan druyts vernemen hoe in zyn diepe, linkse binnenzak zyn smartphone begon te trillen. "myn moeder maar weêr, vast en zeker," zo dacht hy - desondanks het kleinood in zyn handen nemende, byzonderlyk om zich vry te maken van die kleine, gedrongen, turkse bediende. "ik bel wanneer ik wil. die gast heeft my niks te zeggen!"

    dan las hy echter, zéér tot zyn schrik: niét was het zyn moeder die hem belde, doch wel dier broêr, dus "nonkel ben" - de paus was er een doetje by!

    ze gingen een lift in. die ging effectief, naar voorzegd, twee verdiepingen benedenwaarts. "en straks," dacht jonathan, "als ik terug op myn kamer kom - is àl myn geld natuurlyk foetsie!"

    hy kon wel flauwvallen van ellende...

    een deur ging open; naar buiten kwam één enkele, breedgeschouderde, kaalhoofdige man, met een bril op zyn grote, paarse, gewrongen neusbeen. "jonathan druyts?"

    "ja?"

    "kom binnen..."

    dit betrof, lezers, een kleine, muffe, laag gewelfde kamer, met blauwe wanden, waar felle, witte lampen onze held evenwel verblindden.

    overal stonden er mensen en liepen er mensen binnen en buiten. eenieder sprak door mekaâr, een waarachtige herrie...

    "kom meê," aldus dat kaalhoofd, jonathan by een arm grypende. maar: zy werden tezamen teruggeduwd, door een turks sprekend iemand. daarop zei het kaalhoofd:"wacht dan eventjes hiér."

    aldus, zoals jullie begrypen, werd jonathan gepord en vooruitgeduwd en vooruitgetrokken, net zolang totdat hy aanbelandde in de enige nog ledige, niet-gemeubelde hoek van dit bedompte vertrek. "wacht hier," hernam de kaalkop.

    "wat gebeurt er toch allemaal," dacht jonathan vervreemd.

    inmiddels bereikte hem een sms'je, zo merkten-'ie. hy nam zyn smartphone weêr tevoorschyn en las waarover dit ging. overnieuw "nonkel ben", natuurlyk. wat had die moeial hem te zeggen? "open dit bericht," zo drukte jonathan druyts zyn smartphone in. en dan las hy deze volgende mededeling, niet zonder een indringende huivering, dewelke hem ogenblikkelyk doorspekte langs zyn algehele ruggengraat:"jonathan," stond hier genoteerd, "waar ben je meê bezig? myn jongen, heb je het dan nog niet vernomen?"

    "wat niet?" dacht jonathan - maar dan las hy het al:"dat de isis nu ook al iemand heeft onthoofd - in europa? namelyk in frankryk?"

    dit was zo erg, zoveel om te moeten bevatten, zoveel tegelyk, dat onze held, zoals hy er nu eenmaal aan toe was, er waarachtig spyt van had dat hy overeind stond - ja, zo begreep hy: hier moest een mens,- want hy was toch ook maar een mens -, voor kunnen gaan zitten!

    de bedoelingen van nonkel ben waren helder: terwyl jonathan, met al zyn beste intenties, op weg was naar syrië, waren die schurken uit syrië zélf al onderweg naar het thuisfront. met andere woorden: zyn verplaatsing was nutteloos - of zelfs, by nog méér nader inzien, wat heette "contra-productief". immers, inderdaad: wat te doen, zo begreep hy meteen, wat te doen indien hy, binnen een paar dagen al, in syrië zou arriveren, klaar voor de eerlyke stryd, op zoek naar de boosdoeners - doch inmiddels waren die boosdoeners zélf aan het werk in belgië? in vlaanderen, in zyn eigenste kleine straat in noord-antwerpen?

    "ja, nu kan het," zei de kaalkop met de paarse neus. en trok onze held naar het midden van de kamer, de drukte in.
     "ik ga naar syrië," dacht hy nog vlug -"maar terwyl zitten de syriërs zelf al in myn huis, en onthoofden daar myn eigen vader en moeder..."

    enige mensen deden een stapje naar opzy. de kaalkop wees hem naar de vloer, hem vragende:"jy kent dit meisje, nietwaar?"

    hy kon wel sterven van het schrikken.

    hoe kon dit?

    waarom, zo dacht jonathan, waarom zat het leven op déze manier in mekaâr?

    dat meisje dat heette patricia - dat kastanjebruinharige meisje met haar grote, lieftallige, hypnotische, onvergetelyk diepzinnige twee ogen, met wie hy daarstraks nog in de foyer zat, liefdevol mekaâr ontmoetende - ja: zelfs hadden zy nog een afspraak gemaakt, zy hem immers gezegd hebbende:"kom straks weêr naar beneden!" dit ene, zelfde, prachtige jongemeisje, dat zo uniek was, lag hier nu, zo zag hy, dood op haar rug. op het rode tapyt haar twee lange, blanke handen, voor dood naast haar mooie aangezicht, haar mond star wydopen. photografen overal rond haar, en schryvers met hun notitieboekjes, en turkse agenten in hun zo typische, lichtblauwe hemden en bolstaande petjes.

    "jy ként haar, hé?" hernam de kaalkop, zeer kalm maar wel met veel nadruk.

Wordt Vervolgd        

afterbunnie

rocco james conan

maandagbunnie

martine de kok


speelde "kammelot" van theater froefroe

agenda

het best wel drukke voorjaar zit erop;
nu voor de boeg: de komende twee maanden zo goed als géén optredens (namelyk drie);

de aanstaande week iédere avond regisseren, by elckerlyc, - leuk...

de voorbye zondag

laatste dag van de mechelse plein feesten

lies van aelst
uit hoogstraten

nancy delahaye
uit grobbendonk

eerste groep meê op stadswandeling

de tweede groep

tevens de laatste groep


het project zit er weêr op...
drukke twee weken geweest;
één week intens voorbereiden,
één week aldoor staan optreden...

viel véél beter meê dan vermoed, eenieder was erg enthousiast...

goed weêr ook natuurlyk...

rob cieslowski
wham

de "hasseltse deligatie"

charlie en charlotte de keersmaeker...


charlie volgt nu twee weken een snelcursus frans op de u.a. ...

peter haex
wim heureux
juliëtje

strips maken by m'n broêr serge...

-end

k3 goes alice...

afterLink

weekendbunnie

de madame van de chacossen-winkel van de aalmoezeniersstraat

agenda

vandaag, te zondag, laatste kans om myn historische stadswandeling meê te beleven,
afspraak op het mechelseplein aan het standbeeld van elsschot
één keer om 14u
één keer om 16u

(om 15u ben ik "mysterie guest" in de "mysterie-guest-tent" op het mechelseplein...)

wat deed je de voorbye zondag

de eerste groep meê op stadswandeling,
met ondermeer cineast bart vanden brempt

de tweede groep
met ondermeer george gorremans

de carmelitessenkerk van de rosier

een hafuurtje papa
van vyf tot zes...

savonds in meerle
op verzoek van johan morreel
deed ik een speech op een mooi trouwfeest

this time for real

een maal per dag twintig minuteb transcendentale meditatie rond de mantra "hos-nieg"   keeps the doctor away

people

johan morreel en sonja haenen
flankeren luc lemmens, eerste gedeputeerde van de provincie bevoegd voor cultuur

nachtelyk tezamenzitten met m'n broêr serge voor de strip rond circus bulderdrang...

zaterdagbunnies

mechelse-plein-bunnies

prent vd week

obama zingt "amazing grace"

wat deed je de voorbye vrydag

smiddags op bezoek by behoud de begeerte, luc coorevitz, in principe zonder agenda; "bypraten", relaxed, boeiend...

luv en mollie waren weg,
van vier tot zeven had ik rocco alleen by me.

qua moeilykheidsgraad van babysitten mag gesteld:

één mollie is plusminus vyf rocco's...

daarna weêr twee stadsrondes gaan doen op het mechelseplein.



tiens, daar hebben we rita-de-pita en steven kluppels...

rita:"word ik nu bunnie van de week?"
antwoord:"neen, dan had je zo'n kop niet mogen trekken..."

eerste stadsronde

was niet echt een makkie
doordat er onder de twaalf deelnemers, maar liefst vyf aparte deelnemers waren die aldoor zélf het woord wilden voeren...

al-by-al of course toch weêr een goeie gig...

de familie turpin
in de zeppos

de tweede ronde ging een pak vlotter...

sam wauters en valerie

zie op de achtergrond het mechelse-plein-feesten-gedruis

een zich omdraaiende caroline wardenier met haar favoriete violiste

sofie met haar bieve vriend philegon

vrydagbunnie

brigitte smeets

prent vd week

ad valvas

lut van nooten van de jammerklacht, rechts op de photo, heeft gisteren een zoontje gekregen; otis. congratz!!

op m'n eerste stadsrondleiding daarstraks, was er maar vier man;

toch was het fyn, en waren die mensen ook erg content...

de tweede ronde was uitverkocht,
en onderhand ben ik in topvorm mag gezegd...


omdat dit een drill is... het beste dat je kan doen als performer, is drillen drillen drillen... toevallig is dat ook iets dat ik grààg doe, werkelyk ad infinitum...

tussen de rondes in, een gig meêgenomen van de black pudding society...

gezellige afterdrink;

styn vrankx, alain hubert, nathalie van ravels, ex-nieuwe snaar-violiste nele paelinck, jan de smet...

afterbunnie

katja loef