ik moet zeggen dat ik er byzonder goed vanaf kom, uitzonderlyk goed zelfs... de eerste twee derden van het verhaal voelt de verteller zich niet zo lekker op het antwerpse zuid der jaren negentig, dat immers, zo voelt hy dit aan, gebukt gaat onder sociale dwangneurosen; pas dan, zo diep in het boek, wordt hy ineens veel opluchting gewaar - namelyk op een feestje op een boot; namelyk een feestje van circus bulderdrang.
ik herinner my die avond zeer goed, die boot was de "dorian grey" van de ex van bob van laerhoven. effectief klom ik tydens een soort gitaarsolo, zoals in het boek beschreven, door een zeer smalle patryspoort naar buiten, met realistisch veel kans op een verdrinkingsdood...
wat er ook nog gebeurde, was dat julien schoenaerts en jmh berckmans mekaâr on stage letterlyk een bloedneus sloegen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten