de duizelingen rond het overlyden van prince blyven voortduren. één helft van my zegt my, uiteraard, dat dit moet ophouden, zo kinderachtig als het is; ik heb die mens daar in amerika nooit gekend; het oud worden van irene, byvoorbeeld, moet my nog harder aangrypen; et cetera. daartegenover staat: hoevele ontelbare uren heb ik wel niet doorgebracht met die man zyn muziek? en als muziek niet kolossaal belangryk is in deze wereld, wat dan wél?
toch was deze zondag van een bepaald zalvende betekenis...
vanmiddag liep ik met rocco james conan naar oma en opa, precies wanneer daar een mooie lente-zon doorbrak. onderwyl myn zoontje, zoals altyd, erg braaf aan het spelen sloeg, kwam pas na enige tyd de dood van myn grote idool ter sprake. "min of meer toevallig heb ik een cd van prince by me..." (de zachte, zeer meditatieve pracht-cd die niemand kent, "one night alone"....) my pa legde de cd gauw op, en was zo schrander om, tot myn verbazing, zyn boxen algeheel open te draaien, en dit gedurende alle liedjes na mekaâr. dit deed erg veel deugd.
een tweede troost bereikte me later op de dag, via facebook; de meeste bronnen hebben het over een "overdosis", maar de schoonbroêr van prince legde de enige verklaring af die rechtsgeldig is:"myn broêr was 180 uur aan één stuk klaarwakker, hy was té hard aan het werken."(larry graham was present op de crematie. een journalist vroeg hem:"hoe heet hy?")
in de vroege avond legde ik, zonder enig plan, de soft-disco-plaat "prince" op, het quasi debuut uit 1979. myn kindjes waren in hun pyjama, klaar om te gaan slapen, doch begonnen er spontaan op te dansen - dat was zeker niet myn "bedoeling", zo'n dommerik ben ik niet. mollie deed haar dansen bovendien op een byna shockerend erotisch wyze, mata hari-achtig, ook op de vele slows; en dit hield ze de integrale cd vol... toen de negen liedjes waren afgelopen, zei ze:"zet dan nog eens op." dan zei ikzelf:"neenee, nu moeten we gaan slapen!!..."
onderwyl ik dit neêrschryf, ligt "love thy will be done" te draaien, de demo...
de demo's zyn uiteraard zyn topwerk...
de schok is gekomen zoals die van eêrtyds, toen ik plotseling te horen kreeg dat sinterklaas toch niét bestond. als je zegt "prince is god", dan lykt dat van een overspannen overdrevenheid, maar eigenlyk is het juist een understatement; god heeft nooit veel moeten doen, die hangt daar maar in de lucht, als een semi-abstracte nulliteit - terwyl de keihard werkende prince "door een betonnen muur is gewandeld", zoals tom waits het ooit uitdrukte.
daarom, lezers, is het ook wel juist goéd dat hy zo jong en zo onverwacht is gestorven. dat theatrale natuurlyk totaal zyn ding zynde. in de verschiet-achtige leêgte die hy nu achterlaat, kan zyn onoverzienbare catalogus met nog meer vryheid resoneren.
1 opmerking:
Dat ziet er een interessant album uit, ik ken het inderdaad niet en wil dat wel es horen.
Heel dat overdosis verhaal vind ik ook heel raar... Ten eerste; die man is eigelijk nog nooit gelinked aan drugs voor zover ik weet. Maar wel zou ie vaak B12-shots gebruiken (heb ik gelezen in de korte tijd dat ik wat opzoekwerk heb gedaan - laat staan of dit wel waar is), een soort van vitamine bommen die best wel gevaarlijk kunnen zijn. Maar zo'n controle-man als Prince zie ik echt nooit 'zot' doen met zijn gezondheid. Zo veel 'maar's' ... 't blijft ook allemaal heel raar en moeilijk te vatten voor mij. Laat niet uit dat ik wel echt pissed word van sommige mensen die op social media afgeven dat ie een junk was en niet de moeite nam om op zijn gezondheid te letten.
Ik kan het allemaal uiteindelijk wel verdragen omdat ik zo vaak naar zijn muziek heb geluisterd en waarschijnlijk meer dan al die mensen die zo'n commentaren posten, ik laat ze in hun wijsheid.IK heb er blijkbaar vee meer plezier aan gehad. Het enige verlies dat ik ken, is dat ik hem niet meer live zal kunnen zien. En daar zal ik wel mee leren omgaan, na een tijd.
Een reactie posten