woensdag 29 juni 2016

state of being, 29 juni 2016


ik pleeg myn schoenen te dragen tot ze algeheel zyn opgebruikt; van myn linker-exemplaar was de hiel inmiddels in tweeën gebroken, daar heb ik nog één dag op voort-gestrompeld, maar dit heb ik al eens voorgehad: op een onevenwichtig paar schoenen lopen, dat kan je, als je pech hebt, bekopen met twee maanden kreupelschap.
    zodoende heb ik, met een suffe kop, de niet-schoolgaande, want grieperige rocco james conan rond twaalf uur smiddags naar zyn oma en opa overgebracht, teneinde zelf te kunnen voort-fietsen naar de sacha op de lombardenvest; de enige schoenwinkel met nog van die ouderwetse punt-schoenen. eigenlyk ga ik al twintig jaar lang naar nergens anders, vooral wel omdat ik dit hier vind; dat schoenen-gaan-kopen, altyd zo rap mogelyk weêr voorby moet zyn; ook vandaag stond ik letterlyk na acht minuten weêr buiten - met twéé paar nieve schoenen.
    érgens, toch wel, kan ik, desgevraagd, de schoen-fetisjisten, zoals luv byvoorbeeld, toch wél volgen; op niéve schoenen lopen, voelt aan alsof je mens-zyn zelve is hernieuwd... het is ook erg goed voor je zelfvertrouwen... met krààknieve schoenen voelt het alsof je bezig bent met op een doel af te stappen.
    normaal staat myn aangezicht vol met vlokken en gryze schilfers, en is het voor my, derhalve, niet zo boeiend om met myn uiterlyk bezig te zyn - wat heb je d'raan om een tof pak aan te hebben, als de kop die je daarboven noodzakelyk draagt, in het beste geval doet denken aan een gratis elephant-man? doch ziehier: elf dagen na myn fruit-dieet, glanst en blinkt myn egale aangezicht als nooit tevoren - en zag ik myzelf, tot myn eigenste verbazing, mét die nieve schoenen reeds aan, staan grasduinen in de rosier 41 (daar kan je afgeprysde de meulemeesters en vandevorsten kan krygen; die kleêren zyn nief, maar wel al één keer op een catwalk gedragen...); ook hiér, in de rosier, stond ik na exact twee minuten met nieve kleêren weêr buiten.
    de zon scheen onderweg naar myn werk.
    maar direct nà het werk, vergaderend in "café tipsie", op het sint-jansplein, viel het kutweêr maar weêr 'ns met bakken uit de lucht - welkom, o vloeibaar kind van de opwarming van de aarde...
    "mag ik die plastic zak?"
    "aarom?"
     "ik ga myn schoenen en myn vest hier insteken..."
    "in die plasticzak?"
    "om dan zo, in myn t-shirt en op myn sokken, die stortbui te trotseren."

1 opmerking:

Carmen zei

Da's ook onze favoriete schoenwinkel.
Vorige keer zelfs gewoon online besteld!