NAAR DE KEURING
Gisterennacht werd ik ter hoogte van de Carnotstraat op een druk kruispunt voorbijgestoken door een lange, zwarte, glimmende slee van een wagen. Hij blokkeerde mijn weg, want ik wilde rechts afslaan, maar dat lukte mij niet meer. Een provocateur, zo dacht ik - en probeerde oogcontact met de boosdoener te vermijden. Want ja, dit is nog altijd de beste uitweg uit conflict: jezelf van den domme houden, weg met je ijdele trots. Laat de ander maar het gevoel hebben dat hij gewonnen is, voor mij is het al genoeg om de dag door te komen zonder kleerscheuren.
Maar: die zwarte, glimmende wagen blééf stilstaan. De rechts ingezetene draaide zijn raampje open. Hij liet my een kleine laptop zien:"Verkeerspolitie in burger," zo sprak hij. Zoals meestal in zo'n situatie, flitsten mij alle mogelijke vergrijpen door de geest. Ik kwam net van een optreden in CC Sint-Andries, waar ik mijn integrale decor had ingeladen - misschien stak het opgerolde tapijt door mijn kofferbak? Misschien was die vlag met dat hakenkruis, enkel maar functioneel in het theater, opzichtig langs een ruit gaan hangen? Of was ik zonder het te beseffen, zesmaal na mekaar door het rood gereden?
De agent in burger was niet onvriendelijk. Hij toonde mij weer zijn laptop en sprak:"Wij krijgen hier te lezen, dat jij op 17 november ten laatste al, naar de keuring was gemoeten!" Okay. Begrepen. Zo eenvoudig maar weer - de keuring!! Wie geraakt daar nu wél op tijd? In principe hoef je daar maar één keertje langs om de twee jaar - maar als je te laat was, moet je vervolgens binnen één jaar al terug, en daar slaagt niémand in. Dus kom je wéér te laat - et cetera, een cirkeltje waar je nooit meer uitgeraakt.
De keuring is noodzakelijk, zeker als je ziet hoeveel gekken er dag in, dag uit in hun auto stappen. Al zijn er ook wel lullige kantjes aan. Je gaat naar de keuring, daar zeggen ze:"Je remblokjes vervangen!" Je gaat naar de garage, betaalt 800 euro voor nieuwe remblokjes, en je gaat terug naar de keuring. Dan zegt daar iemand anders van dienst:"Je rijdt met twee verschillende banden!" Goddomme, waarom hebben ze je dat dan de vorige keer niet al gezegd? En is dat nu wérkelijk zo'n ramp? Toch niet rijd je met links een fietsband en rechts de band van een Jeep?
Ik geraakte ervan af met een waarschuwing. Op het moment neem ik de tram, net zolang totdat ik tijd heb voor die verdomde keuring. Maar toch vreemd dat er, klaarblijkelijk, verkeerspolitie is in burger. Ik juich het bestaan daarvan wel toe, maar hoe kan het dan zijn dat 't Stad nog steeds vergeven is van snelrijders en wegpiraten? Van piepende banden en van regelrechte doodrijders? Of zijn die minder prioritair?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten