dinsdag 28 februari 2017
dinsdagbunnie
photo werd verwyderd op verzoek
L, van zorgbedrijf antwerpen,die deze maand eigenlyk een beetje "myn baas" is...
state of being, 28 februari 2017
op prospectie geweest in een zorgcentrum, voor de reeks voorstellingen die nu gaat aanvangen, geheten "sterren in eigen huis". daarby interview ik telkens, live on stage, een viertal of anders een vyftal bejaarden over hun leven en welzyn, zodat die oudjes mekaâr leren kennen, mét powerpoint. het binnenwandelen was niet aangenaam, doordat we langs een refter moesten waar net gedaan was met eten; in een van zyn dagboeken schryft flaubert:"toen ik, op school, de lucht van de refter inademde, die uit de stenen putten van de kelder-keukens opsteeg, begreep ik meteen dat het leven in zyn geheel nooit veel in petto kon hebben." daarna, evenwel, kwamen we in een gehele reeks mooie, zeer goed verzorgde residenties, veel licht en veel kleur, en over het algemeen ook by telkens byzonder goed verzorgde mensen met een scherpe geest. de ene bleek in atlanta te hebben gewoond, de ander was de echtgenote van de ontdekker van het ebola-virus. nog een ander werd grootgebracht in het weeshuis "good engels" in de albert grissartstraat, maar koestert daaraan alleen maar goeie herinnering... myn eigenste voornemen blyft dus overeind (je moet een plan hebben om iets aan te kunnen): ik wil zelf ook zo eindigen (hoewel nog liever in een marmeren villa met zicht op de middellandse zee...), om dan, in zo'n kamertje, driemaal daags een goeie joint op te steken, en zo dan éindelyk het hoofddoel myner bestaan te voltrekken: het uitschryven van een zeer dik boek onder de titel "de opkomst en ondergang van circus bulderdrang". wanneer al myn leeftydsgenoten gestorven zullen zyn - dàn zal ik er de tyd voor hebben!
tweemaal kon iemand zyn tranen niet bedwingen: de eerste was een oma die moest constateren dat twee van haar drie kinderen haar nooit kwamen opzoeken, zelfs niet met de kerst. "is er ruzie in de familie dan?" "neen, zelfs dat niet. ze laten gewoon niets meer van zich horen." hoe hard! de andere weende plotseling tranen met tuiten - doordat hy, nog maar drie maand geleden, zyn echtgenote verloor, met wie hy hier tezamen verbleef.
ja, jongens; zo schipper ik vandaag tussen bejaardenhuizen links en kleuterklasjes rechts. het is een komen en gaan - zoals, in 1603 al, william shakespeare het stelde, in zyn toneelwerk "as you like it":"en zo, van uur tot uur, worden we ryper en ryper, en dan, van uur tot uur, worden we rot."
het is niet anders, sorry als dit nu een spoiler is...
zondag 26 februari 2017
agenda deze week
"pinguins kunnen toch wél vliegen"
in een antwerpse woonkamer;
belangstellenden maile naar vitalski3@gmail.com
nog meer agenda
http://www.koortzz.be/nl/artiesten/ann-tuts-nele-bauwens/
streekkrant
vandaag alleen maar deze Streekkrant-column, want voorts ben ik zeer grieperig...
FIETSENDIEF
De meeste Antwerpenaren die me komen vertellen dat hun fiets werd gestolen, zeggen er geheid ook bij dat ze die fiets nochtans “zeer goed op slot” hadden gedaan.” Ik frons dan meestal mijn wenkbrauwen, zo heimelijk het kan. Niet dat fietsen die op slot liggen onmogelijk zouden kunnen worden gestolen, integendeel - maar in veel gevallen is het slachtoffer dat slot wél degelijk vergeten in te schakelen; alleen durft hij dit er niet bij te zeggen, omdat hij dan zeker en vast, van jan en alleman, te horen gaat krijgen dat het “helemaal zijn eigen schuld” is. Wat in principe niet klopt - in de grond blijft het wel àltijd alleen maar de dief zijn schuld.
Vorig jaar wist, in haar eentje, een 36-jarige dappere mevrouw uit Wilrijk een hardnekkige fietsendief te strikken. Haar gloednieuwe, knalrode damesfiets van het merk Ambrosio was gestolen, inclusief het kinderstoeltje - maar twee weken later kwam ze het voertuig weer tegen, namelijk op de bekende zoekertjessite Kapaza.be. Onversaagd meldde zij zich aan bij de dief thuis, op de Gitschotellei in Berchem; toen zag ze dat het wel degelijk om hààr fiets ging. Meteen belde zij de politie, die iets verderop bij de boosdoener thuis, op zijn koertje, nog 37 andere gestolen fietsen tegenkwam.
Wel loopt het niet altijd zo vlotjes. Een maand of twee terug registreerde een camera van het De Coninckplein een incident, waarbij de fietsendief, op heterdaad betrapt, werd achternagezeten door de eigenaar, die plotsklaps uit een snackbar was komen te springen. Laatstgenoemde wist de tragische schurk in te halen, niet alleen om zijn vehikel terug te pakken, maar tevens om die dief ook enkele zeer rake klappen uit te delen. Twee dagen daarop is die fietsendief gestorven, onderwijl de dader, een jonge twintiger met een samengebonden rastakapsel, nog steeds voortvluchtig is.
Lezers die er nu nog steeds geen genoeg van hebben, moeten op 20 maart naar de Bourla-schouwburg trekken, voor de laatste herneming van het geweldig mooie toneelstuk dat inderdaad is geheten “De Fietsendief”, met onder anderen Sofie Decleir in een geniale hoofdrol, geregisseerd door de onvolprezen Sinjoor uit de Rotterdamstraat, Bart Van Nuffelen. Die Bart zie je dagelijks over het Kerkplein fietsen met een bakfiets, met daarin zijn steeds blakerende drie mooie kindjes...
reklaâm
https://www.bol.com/nl/p/ik-slaap-als-een-croissant/1001004011092943/?country=BE
vandaag besteld, morgen reeds in huis!
zondagbunnie
-normaal moest hier coraline staan, de eega van bart van loo,
maar die photo zit nog in luv haar phototoestel en luv ligt al te slapen
prent vd week
welke àndere staminee heeft boven een van zyn toiletten iets hangen van ludwig II ??
(maar ik heb wel schrik van paul schyvens, de baas van de roma)
waar was je te zaterdag
zeg het valt me wel hard op hoe oud ik weêral ben... eigenlyk hoef ik my al niet meer te schminken voor die rol van "victor glorieux"...
zaterdag 25 februari 2017
vrijdag 24 februari 2017
waar was je ten donderdag
daarover hadden we vanmiddag een heerlyke meeting in de machine-kamer...
state of being, 24 februari 2017
hierboven zou moeten genoteerd worden "alternatieve feiten"; het onbreekt my aan de lust om er tyd voor vry te maken. alleen dit hier eventjes melden: winston churchill (19874-1965) leed, net zoals de rest van zyn familie, aan chronische depressies; "black dogs", zo noemde hy die. op zyn sterfbed waren zyn laatste woorden:"ik ben het allemaal zo beu als koude pap."
via mail laat de illustere jowan petit my voorts nog weten, dat byen een horzel zelfs kunnen roosteren.
ook via mail laat ster-actrice isabelle daniels my weten, dat mensen die sterven tydens een vlucht in een vliegtuig, pas als "overleden" worden geregistreerd van zodra het vliegtuig geland is. tydens de vlucht is het zaak dat de overledene in zyn stoel blyft zitten, desnoods met een laken over zyn kop...
da's wel een goeie regel vind ik...
afterLink
david rivkin verzon de backing vocals voor prince' monster-hit "kiss", en stal daarvoor, zoals je kan horen, by deze hier:
donderdag 23 februari 2017
woensdag 22 februari 2017
onderschat / overschat
onderschat: de invloed van voedsel op de hersenen
naar waarde geschat: het belang van inspiratie
state of being, 23 februari 2017
waarin vitalski feitelyk tamelyk emotioneel doet...
zeer goed dat ik nu al een paar dagen lang voor niks de straat ben op gemoeten, ik benyd myzelf erom, en zal erom treuren wanneer dat weêr voorby is, binnenkort. doch tegelyk, mede door de schuld van die onophoudelyke druilregen, regeert hier net zo lief een soort van tunnel-gevoel. tevéél politieke actualiteit (smorgens de krant, smiddags de radio, savonds het journaal, terzake, de afspraak), en ook aldoor over maar één ding, al die klootzakken die ons geld afpakken; voorts schryf ik nu wel aan twee theater-voorstellingen door mekaâr, maar op zich is dat, mag gezegd, nu ook niet echt iets wereldschokkends, dwz dit heb ik precies ooit al wel 'ns eêr gedaan, opschryven en drillen, ysberend door de machine-kamer (gelukkig wél met steengoeie resultaten); snamiddags en savonds is er de drainage door de kinderen, wel tegelyk het mooiste licht van de dag; en daar allemaal tussendoor, tenslotte, met oog op die ene lezing in permeke midden april, die oneindige, onderweg lectuur betreffende leven en werk van prince; die studie komt my m'n oren, m'n neus en m'n hol uit, alledrie tegelyk - doch één keer om het halfuur lees ik toch wél nog iets dat ik nog niét wist, en dat is dan telkens een soort elektroshock.
ik zou uitroepen, van op het dak:"ik moet eruit! ik moet eruit!" - ware het niet dat ik ondertussen veel beter weet: àltyd wanneer je buiten bent, is het een acuut halsreiken naar binnen terug.
doch routine bites hard.
een vreemd beeld: de kinderen die, van lieverleê, gaan buitenspelen in de regen. fantastisch hoezeer dat hondenweêr hen ofwel geen zak kan schelen, wanneer ze gaan schommelen of gaan schuppen in de tuin, ofwel er zelfs erg bly van worden, fietsend door de straat, hun fietsen opzy werpend: om in de diepe plassen te gaan springen!
verweile doch...
de ideale schoonzoon - work in progress
schetsen,
hier niet om te worden gelezen,
maar slechts als aanduiding om te zeggen, "ik ben ermeê bezig"...
het is zaterdagavond.
saturdaynight.
herman brood.
de jeugd doorkruist de grootstad op zijn zelf bijverdiende brommerkes
de jeugd laat zich ontmaagd worden op de zolder van een zelfgemaakte discotheek
waagt zich hier en daar aan lesbische experimenten
experimenteert met drugs
sommige jongeren moeten zelfs naar afkcikcentrum
enfin, de jeugd is z’n eigen aan het amuseren.
zaterdagavond.
en zelf
zit ik
naast mijn vriendin in haren bruine leren zetel
met een zakje chips dat al zes weken open is
televies te zien
een aflevering van terzake, eigenlijk een aflevering van veertig jaar geleden maar
die politieke actualiteit is al veertig jaar hetzelfde
dus das nu op zich ni zo heel erg
maar wel besef ik tegen m’n eigen:
als ik nu vandemiddag is voor éne keer toch is had doorgedrukt,
als ik is, voor ene keer, ni zo laf en zo angstvallig en schrikachtig
en zo schichtig en zo timide was geweest,
en ik was toch wél naar die nancy vanbelle geweest, in de kernenergiestraat van de middag,
dan was naar alle waarschijnlijkheid
heel mijn leven
helemaal anders geweest
dan zat ik nu bij die Nancy Scheltjes - - -
in de zetel - - -
naar den televies te zien - das toch een ander verhaal!
en dan, lap, om kwart na elf savonds
daar kunde uw klok op vastleggen
das bijna een ritueel aan het worre:
onze jongste, de rocco james conan is naar beneên gekomen,
onder enen arm een slaapkussen,
onder een anderen arm een doos corn flakes, - die hem altij mee naar boven mag nemen.
“pa-paaaaa?...”-
ik denk bij m’n eigen waarom papa! waarom ni mama! we zitten hier met twee!
wa heb ik verkeerd gedaan in mijn leven, dak kik dees allemaal moet meemaken!
“papa er zit een monster onder het bed!”
ik zeg een monster onder uw bed, da kàn ni,
da monster da zit hier vlak naast mij hier in de zetel!
en das erg, maar daar kunde niks tegen doen!
als ge da doodslaat zijde gij de slechterik!
zo'n kind moete echt àlles uitleggen...
allez zegt m’n vriendin ga voor alle zekerheid toch maar is efkens zien --
voor alle zekerheid toch maar is efkens gaan zien --
wa bedoelt die,
precies of ge weet maar nooit,-
ik krijg al schrik!...
trouwens op den trap
krijg kik écht al schrik;
want wa moet kik verzinnen als daar nu subiet écht
een objectief waarneembaar monster onder die z’ne matras ligt -
de police bellen?
hallo eh met don vitalski, van de august sniedersstraat 55 in antwerpen,
om te zeggen - neen, van de middag heb ik die al twee keren gebeld omdat
den buurman van schuins-over voor ons garagepoort stond -
nee deze keer is het
bij onze jongste, de rocco james conan, zit er precies, maar ik weet het ni helemààl zeker,
een monster onder die z'n bed - denken jullie
dat de flikken voor zoiet langskomen??
trouwens als die daar wél voor langskomen,
tegen dat die flikken hier aankomen
is da monster ondertussen natuurlijk al lang helemaal ergens anders naartoe -
eh zo'n monster Blijft ni onder het bed liggen, das is just het erge,
als da wél bleef liggen waardat da lag, dan Zou ik de flikken zelfs ni bellen,
want dan was er geen probleem.
- hoewel, da zeggen die flikken tegenwoordig ook:
vitalski, wij worden da stillekes aan beu
da gij ons altijd alleen maar als er problemen zijn!
ik kom in de rocco z’n kamer binnen,
- da ligt daar allemaal weer ongelooflijk hard overhoop,
een kruising tussen een tsunami, een aardbeving, een meteorietinslag
en een neucliaire waterstofbom -
das wel altijd zo -
vooràl juist als ge daar vanmiddag nog aan het opruimen zijt gewees;t
dus met veel tegenzin, met m’n zere rug, buig kik mij onder die z’n beddeke;
nu, wa zien ik?,-
das lastig om te moeten vertellen
maar - tot mijn totale verbijstering,
wie schetst mijn verbijstering,
ik zal ze zelf schetsen, zo, kkkghhhhh!!!!
zien ik onder die z’n bed
écht
een monster zo op z’n hurken zitten -
eerst weet ik da ni helemaal zeker,
tis redelijk donker,
is misschien een sok is dat al vier jaar nimmer is gewassen,
of is da misschien een lege doos cornflakes is met twee ogen in -
maar dan hoor ik da zo zelfs asemen
hhhhhhhhhhhh
zo in mijn richting, hhhhhh -
precies ons grootvader indertijd...
wij dachten dat die aan het doodgaan was,
maar die was dus aan het masturberen terwijl wij dr allemaal rond stonden...
wij dachten die ga met z'n testament komen,
zo, hhhhhhhh
een supergrellig super objectief waarneembaar monster onder die zn bed -
maar ja wat moet ik doen?
als ik nu panikeer,
as ik nu begin te krijsen gelijk as in een horrorfilm,
dan gaat da manneke hier natuurlijk helemààl ni meer kunnen slapen
he, voor dien ene keer da ik met m’n vriendin is een romantisch avondje alleen zit
samen zo romantisch zitten zien naar ene interview met siegfried bracke;
zonder dat den eddie ronnie d’r moet bijzitten met z'ne commentaar -
dus:
ik hou m’n eigen kalm.
als vader
moogde uw eigen nooit laten kennen.
ik zeg voilà ziedet m’n jongen (beverig) monster bestaan helemaal ni...
ga maar vlug terug in uw bedje liggen he?...
ik voel m’n eigen daar wel wa schuldig bij...
maar ja, wete...
als da nu nog een klein monster had geweest,
dan had ik da wel aangepakt, waarom ni -
maar dees, zonder overdrijven,
da zag er echt wel een overdreven groot, grellig, afgrijselijk beest uit,
dus daar Kunde niks tegen beginnen...
kzeg allez m'ne jonge, ga maar vlug terug in uw bedje liggen -
doe wel misschien alle zekerheid uw armen onder de dekens.
ik geef die nog een kus,
ik hou die nog is ene keer heel goe vast
om daar afscheid van te nemen -
papaaaa
ik denk waarom zegt die altijd papa waarom nooit is ene keer mama
papa mag ik dan wel het lampke aan laten
ik zeg das goed jongen, laat da lampje maar branden;
- hoewel, ik kom zo terug, ik zeg:
misschien is da toch wel veiliger
als het licht uitdoe eigenlijk…
ik kom beneden.
en, slaap hem?
kzeg of hem slaapt da weet ik ni maar eh
in ieder geval,
veel last zullen we van da manneke voorlopig ni meer hebben...
(6 minuten)
woensdagbunnie
lut van nooten is zonet mammie geworden,
van een jongetje geheten bavo,
4,5 kilo, 54 centimeters
onderschat / overschat
onderschat: max verstappen (zie photo)
naar waarde geschat: de pyn van een bevalling
alternatieve feiten
zelfmoord by dieren
dat lemmingen zich eigen massaal een ravyn in storten, is een fabeltje. wat niet wegneemt dat de disney studio's er toch beelden van hebben kunnen maken, voor hun oscar winnende documentaire geheten "witte wildernis"; de filmers gooiden zélf honderden en honderden lemmingen de dieperik in...
in schotland is er een zekere brug, "overtoun bridge" (zie tevens het youtube-filmpje hieronder); om een reden die men niet kan achterhalen, zyn er, sinds begin jaren zestig, reeds vele tientallen honden vrywillig van die brug afgesprongen, zich aldus van kant makende...
(bovenstaande suspense is jammer genoeg, om eerlyk te zyn, toch wél ontmaskerd; er bleken vlak onder die brug nerts huis te houden; alle honden die die brug afsprongen, waren , by naêr inzien, jachthonden met een scherpe neus...)
maar: er bestaat wel degelyk een mierensoort die zichzelf kan opblazen, dwz "opblazen" in de betekenis van exploderen. wanneer d'r gevaar dreigt dat de ganse mierennest zou kunnen treffen, brengen ze, om dat gevaar af te wenden, zichzelf tot ontploffing (google "exploding ants".)
ook honingbyen met een overdraagbare ziekte plegen soms zelfmoord, met name door hun eigen penis tot ontploffing te brengen. minder agressieve byen met een dergelyke ziekte, verwyderen zich eenvoudigweg van hun gemeenschap, teneinde dan net zo lief te zullen creperen. als kind heb ik thuis wel eens een documentaire gezien over een opgeleefde werkby die zich vrywillig een spinnenweb in wierp - maar daar heb ik later nooit iets over kunnen terugvinden...
japanse honingbyen plegen kamikaze (geen grap); als een byenkorf wordt geattackeerd door een horzel, wordt die horzel door een twintigtal byen omsingeld; die byen ontkoppelen dan, terwyl ze die horzel te lyf springen, hun eigenste vleugels, voor meer slagkracht.
depressieve beren in gevangenschap gaan er soms wel eens toe over, zichzelf tot in de dood uit te hongeren. depressieve dolfynen in gevangenschap kunnen gewoon voorgoed stoppen met ademhalen.
nog twee alternatieve feiten
het eeuwige leven
ter compensatie van al die nogal grywelyke dingen hierboven, deze volgende eigenaardigheid, dewelken-ik vanmiddag tegenkwam; de groenlandwalvis wordt gemakkelyk 210 jaar oud, da's al niet niks - maar: nou breekt myn klomp, er bestaat wel degelyk een diersoort op aarde, dat HET EEUWIGE LEVEN heeft; dat wil zeggen: een dier dat NOOIT DOODGAAT, namelyk de turritopsis nutricula, zynde een soort kwal, die zyn eigen lichaam aldoor INTEGRAAL regenereert; tot in de eeuwigheid!!...
bovendien planten die dieren zich voort; wetenschappers merken dan ook, dat er alsmaar méér van deze dieren in onze zeeën rondzwemmen...
-end
revisit myn column "het konyn van fukushima";
http://www.deburen.eu/nl/nieuws-opinie/detail/het-konijn-van-fukushima
dinsdag 21 februari 2017
state of being, 21 februari 2017
losse krabbels, uit myn notitieboekje;
voor de voorstelling "de ideale schoonzoon"; de verteller wil by wyze van statement zyn vriendin bedriegen, maar krygt het niet voor mekaâr; om iets anders buitensporigs te doen, besluit hy dan maar om een winkeldiefstal te plegen, in een grootwarenhuis, en liefst een product stelende dat hy totààl niet nodig heeft.
een column voor de streekkrant betreffende die postbus hier om de hoek: die postbus staat in een bepaald marginale buurt, en onlangs was er, door vandalen, de bodem van afgescheurd; ik ontdekte dit toen ik er twee belangryke brieven in wegstak - dewelke prompt op de grond belandden. inmiddels is die postbus weêr hersteld - maar volgens my durft nu niémand daar ooit van zyn leven nog zyn correspondentie in kwyt.
er zyn hier net voldoende postbussen - maar in integraal stuyvenberg en de seefhoek is er geen énkele bancontact!! overdag wendden halve legioenen buurtbewoners zich naar het stuyvenberg-ziekenhuis; om dààr dan geld af te halen of zelfs overschryvingen te regelen, aanschuivende tussen de patiënten in pyjama (ook hier ligt nog een streekkrant-columnpje...)
over de niet ongezonde maar wel verregaande achteloosheid van haar pa: de zus van luv, toen ze nog een tiener was, kwam eens thuis met een hanekam - - haar pa merkte die niet eens op. een uur of drie later begaf die zus zich naar haar slaapkamer - zonder dat iéts van die hanekam tot haar pa was doorgedrongen.
(myn eigen pa was ook wel zo, toen we kinderen waren. als onze ma van huis was en alleen onze pa was wél nog thuis, dan wilde dat voor ons eigenlyk zeggen dat we net zo goed alléén thuis waren... dwz dat we vuurtje-stook en zo konden doen, alles dat we maar wilden...)
een paar namen uit myn schriftje, die ik hier nu tegenkomen; namen die mensen my in een gesprek hebben willen meêdelen, doch waar ik nu de betekenis niet meer van raden kan: camiel van breedam (wat zou dié mens my moeten kunnen schelen?), patrick doyle (dat is iemand die, volgens van bendeghem, bolstaat van "weetjes"; in een gesprek weet hy losjes te zeggen vanaf hoeveel kilometers op voorhand, van de zeehaven af, een olietanker moet beginnen afremmen...), steve wozniac (volgens myn broêr serge een veel groter brein dan steve jobs en bill gates tezamen.) ludwich eichrodt, een dichter die ik naar het schynt moet lezen...
en, eigenlyk, nog maar eens column-materiaal: tussen de grote hoeveelheden antwerpenaren die komen te zeggen dat hun fiets werd gestolen "nochtans had ik hem zeer goed op slot gelegd!!", is er vast een aanzienlyk aantal leugenaars, dat om velerlei huishoudelyke redenen niet eerlyk kàn zeggen dat ze die fiets in waarheid niét goed op slot hadden gelegd. (een herinnering: op een straatfeest aan het kerkplein; klaas janszoens, de violist van deus, komt by de frituur; hy zet zyn fiets tegen de gevel en wandelt in de enorm frituur naar binnen; ik zié het gebeuren hoe een dief er onmiddelyk met het vehikel vandoor fietst - ik kan er niks aan verhelpen, volstrekt aan de àndere kant van het plein staande, tussen rumoerige muziek van overal...)
hier in myn boekje staat ook genoteerd "vliegende eekhoorn", da's wel goed... en ook:"heilige drievunzigheid", maar da's maar niks. de "peter pan band" (het belpop-groepje waar, heel ooit, die man in speelde die nu , inmiddels, alle muziekjes schryft voor k3.) ook staat hier dat ik de film "calvaire" moet zien, doordat myn thriller daar aan doet denken... onder anderen volgens gert jochems...
"dit boek leest als een tram." da's een goeie joke van bert lezy. of nog een goeie, van reve:"ik heb jouw boek goed ontvangen. het is echt een meesterwerk! ik hoop het dan ook zo spoedig mogelyk te zullen lezen..."
doki.
i love kribbels...
afterLink
pas op, dit is weêr een volstrekt NIEVE collage, door bert lezy...
hy heeft een nieve camera, goed zo...
over één beeld ben ik echt hééél tevreden, surf daarvoor meteen naar: 02:14
maandag 20 februari 2017
Abonneren op:
Posts (Atom)
