BOEKENBEURS
De Antwerpse Boekenbeurs is weer daar. Je kan er met méér zekerheid op rekenen dan op de jaarlijkse Kerstman, de Paashaas en Sinterklaas tezamen. De Boekenbeurs beurs doet nieuw, modern en een beetje vreemd aan sinds 2006, sinds welk jaar het verboden werd om letterkundige acties af te kondigen langs het centrale microfoonstelsel. Weten jullie nog wel? Dat je vroeger om de haverklap hoorde afgeroepen worden:“Jef Geeraerts signeert aan stand 17!” En één minuut later:“De figuren van Sesamstraat komen over vijf minuten Hall 7 binnengewandeld!” Dit soort openbare tijdingen behoort tot het verleden, en da’s jammer, want met die herrie die het wel was, kreeg je toch het gevoel dat er aldoor van alles gebeurde.
Maar goed: ook los daarvan, blijft het evenement zich jaar na jaar aanpassen aan de nieuwe tijdsgeest. Als je vandaag naar de website van de Boekenbeurs surft, is dit volgende het àllereerste dat je ziet:“Rugzakken en handtassen verboden!!” Ja, hieraan zien we duidelijk dat we leven in 2017. Plus: voor de eerste keer sinds het prille begin - en dan spreken we toch al mooi van het jaar 1931 (!)-, is er middenin de Boekenbeurs-periode een pauze van drie dagen ingelast. Leuk voor de verkopers, die na een dag of drie effectief beginnen te hyperventileren - maar toch: ik zou ze geen eten willen geven, alle legioenen van mensen die toch wél per ongeluk de trein of de bus zullen hebben gepakt, om daar bedrogen en teleurgesteld voor de gesloten deur te arriveren.
Specifiek boeiend voor de vele, om niet te zeggen talloze lezers van Deze Week die zelf gedichten schrijven, is ook het feit dat ik in eigen persoon, als Don Vitalski, Antwerps Nachtburgemeester, een dag op drie present teken op de Beurs, met name op de boekenstand van “Stichting Lezen”. Het klinkt pretentieus, maar het is nederig bedoeld: ik zit daar in een speciaal voor de gelegenheid uitgebouwd salonnetje, waar ik alle mogelijke beginnende auteurs ontvang; die moeten zelf hun eigen teksten meebrengen, en dan lees ik die ter plekke, om er vervolgens mijn bescheiden, voorzichtige mening over te formuleren; waarom dit gedicht erg goed is, maar ook waarom dit eventuéél zelfs nog beter zou kunnen.
Het spreekt tenslotte vanzelf dat als er mensen langskomen met een exemplaar van Deze Week onder de arm, dat ik die dan met graagte gratis signeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten