Ik heb in mijn huis een open haard, maar ik gebruik hem helemaal nooit. Toen ik mijn huis aankocht, was ik er zeer blij mee, als kind kon ik soms urenlang in haardvuur staren, het is de oudste televisie van de geschiedenis. Maar mijn vriendin betoonde zich van meet af aan panisch voor schouwbrand, en die schrik is op mij overgeslagen. En ja, vandaag leren we toch weer, dat die ongerustheid niet helemaal zot is. Kort na nieuwjaar was er een schouwbrand in de Rodenbachstraat in Merksplas. De naam “Rodenbach” vraagt er wel een beetje om, want een heerlijk feestgerecht is, zeker in de winter, gestoofde varkenswangetjes in Rodenbachsaus, maar dat moet dan effectief een flinke tijd op likkende vlammen staan pruttelen. Bovendien was het ook ’s lands heftige dichter Albrecht Rodenbach die ooit, nog als scholier deze bijzonder vurige verzen componeerde:“Triomf! Triomf! ’t Is Vlaandren dat de vreemdling wilde tammen / maar dat schijnt vanuit den dikken smook der toortsen als te vlammen!”
In Merksplas was het een houten balk in de muur die was beginnen smeulen. Nog net op tijd werden de inwoners gewekt door hun hond - de Lassie van de Noorderkempen! Gelukkig vielen er geen doden of gewonden, al kregen de inwoners flink wat rook in hun ademwegen, en al waren de pompiers er toch een flink aantal uren zoet mee. Maar het gebeurt overal. In de annalen van Poederlee, bijvoorbeeld, noteren we diverse roemruchte schouwbranden: in 2011 in de Beukenlaan, in 2013 aan de Lichtaartseweg, tweemaal met beperkte schade; in 2006 geraakte, in de doodlopende straat de Busseltjes in Poederlee, een zelfgebouwd gezinshuis van boven tot onder weggebrand. Het vuur ontstond op de zolder, Godlof dat één van de vier kinderen het vlammenspel nog tijdig opmerkte. Zelf blussen was geen doen meer, en zodra de brandweer arriveerde, sloeg het onheil reeds door het dak.
Het beste dat we kunnen doen, als we een haard koesteren, is exact één keer per jaar een schoorsteenveger uitnodigen. Goolenaers in Geel, Marco Service in Essen, Hutsebaut in Herentals. In de negentiende eeuw was dat ongein, omdat het beroep bij uitstek werd uitgeoefend door kleine kinderen, die in grote huizen vaak in zich talrijk vertakkende schouwenstelsels moesten heen en weer wroeten, zonder helm en zonder stofmasker. Maar vandaag is het anders. Volgens de Duitse folklore, brengt het zien van een schoorsteenveger geluk. Tegenwoordig kan een schoorsteenveger ook chauffages repareren, en met wat chance haalt hij à propos ook een zwaluwnest van je dak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten