state of being, 9 mei 2018

de aanstaande paar weken werden verondersteld zeer rustig te zullen worden; ik was dan ook reeds, met verrassend veel plezier, in de mémoires beginnen te lezen van dostojevskaja, de echtgenote van dostojevski - overigens stelt zy letterlyk, dat het een vergissing is, te geloven dat dostojevski geen humor zou hebben gehad; hy lachte veel en ook grààg - hy was ook fan van verdi's rigoletto. maar: nu moet dat boek terzyde, doordat ik koortsachtig mag beginnen te arbeiden, blokken en studeren...

   een week terug was de mensheid er getuige van, hoe myn vriend sander smeets plotsklaps winnaar werd van humo's rockrally; een paar dagen daarna, werd duidelyk dat hy om die reden, agenda-matig, forfait moest geven wat zyn deelname betrof aan onze musical, dwz die met met guido belcanto. er viel, kortom, een acteur ineens zomaar weg, ter elfder ure - een hoofdrol bovendien.

    na enige debatten en na enige telephoons, zyn de producent en guido en vooral kikzelf tot de slotsom gekomen, dat dit volgende hier, o lezers, de minst onplausibele oplossing heet, namelyk: dat ikzelf die rol nu op my neem. "je moet dan wel minstens 10 kilo zien af te vallen," zei guido alleen maar.

    maar dit wil dus zeggen dat ik cito presto in het scenario moet duiken, om alle regels en alle liedjes vanbuiten te leren, komende van het personage genaamd "el bandido".

    voordat jullie naar my bellen met een voorstel voor nog àndere kandidaten: daar is gewoonweg geen tyd voor - maar ook heb ik daar volstrekt geen goesting in; om die boel opnief te gaan regisseren, van nul af aan, als lopende bandwerk. maar op deze nieve manier, is het weêr een uitdaging (alleen is het super-erg voor de zeven gigs in het najaar, die ik nu zelf haastig heb moeten annuleren...)

de kinderen slapen rusteloos, doordat het overal in huis zo warm is. de luizen van rocco zyn precies op myzelf overgesprongen. in de nachtwinkel ben ik bruiswater gaan halen, op myn basketters.