ik had een geweldige droom en het is ochtend, meteen uit die droom ontwaakt, wanneer ik er dit verslag nu van neêrschryf...
ik droomde dat ik in gent was aangekomen, ik geloof dat het aanvankelyk wel zo was, dat ik met de wagen was gekomen, maar verderop in die droom bestonden er geen auto's meer. de stad was, door wanbeleid, of waardoor nog meer, tot een volstrekte spookstad geworden. alle bekende straten en pleinen lagen er volstrekt maar dan ook volstrekt verlaten by -"hoe is dit mogelyk, hier heerste anders altyd zo'n enorme bedryvigheid!" er was niks meer.soms kwam ik toch, al struinende, een paar andere personen tegen. zo was er een man bezig met "knutselen", met leêge stukken gebouw; met dakranden en stukken regenpyp maakten-'ie een soort moderne kunst, gewoon om zich uit te leven. overigens kreeg hy op het eind van zyn eigen hoofdstukje, een omvallend stuk muur op zyn kop; daar was 'ie niet goed van.
algauw liep er een meisje aan m'n zyde, dat hier vaak kwam, en dat hier kennelyk, tezamen met een paar van haar vrienden, allerlei spullen kwam plunderen. ze campeerden aan het noordelyke uiteinde van deze spookstad, waar ik ook zelf even ging logeren. op hun plekje hadden ze reeds allerlei gerief opgestapeld, dat ze later meê naar huis zouden nemen, ondermeer gigantisch grote, opgerolde kleuren-posters van prince - "straks zelf ook gaan zoeken, of ik hier nog zo'n posters kan vinden."
en zo werd dat plunderen in deze droom nog het enige motief. by het ontbyt kon ik niet wachten op de anderen, maar trok ik er zelf al op uit. er liep nog een tiental andere plunderaars rond, maar dit vervallen gent was zo groot en bestond zo exclusief uit met curiosa volgestapelde magazynen, dat je toch niet echt van concurrentie kon spreken.
in het begin ging myn aandacht naar alles dat je zoal tegenkwam; byvoorbeld naar meubels, zoals die ene schommelstoel, met maar één leuning; zelfs testten-ik die uit - maar: hy zat niet zo goed, te hard hout. en hoe zou je zoiets ook kunnen wegdragen? algauw verwerd deze droom tot een boeken-droom; alsmaar meer sublieme boeken ontvouwden zich voor myn ogen - en ik moest die allemaal meê naar huis te zien pakken; eerst naar dat campement overdragen, en dan, ooit, ergens thuis, myn auto zien te pakken te krygen, en die boeken over en 't weêr ryden. zo zag ik daar kabouter-boeken liggen van rien poortvliet, maar dan werkelyk krankzinnig dikke exemplaren, in speciale uitgaven; één met allemaal kabouter-vertellingen, maar ook één die heette "kabouters in antwerpen"; vlak daarnaast ook een adembenemend fantastische, uiterst antieke uitgave van "het spaanse spook". toen ik zo vyf of zes boeken op myn arm had gestapeld (het waren zo'n dikke boeken, dat ik er niet méér kon dragen), op weg naar het kamp, zag ik ook dit soort boeken, dat het meest typische soort boeken is by dit genre van dromen - ik dacht zelfs nog: hé, dat is zoals ik ze soms wel eens droom; waar het vandaan komt, weet ik niet, maar ik droom dan altyd van boeken met een zéér groot kaft, groter dan een A1, met een soort felix-de-kat-achtige grafiek, maar dan héél erg geëlaboreerd, letterlyk magie uitstralende -"hopen dat dit boek er nog ligt als ik terugkom!!"
by het kamp aangekomen, bleken de kabouterboeken onderweg ergens van myn armen te moeten zyn gevallen. en de boeken die ik wél nog droeg - waar zou ik die preciés neêrleggen? hoe konden die mensen hier, mekander zomaar vertrouwen? het goeie was wel, dat die meisjes in het kamp niet in die boeken geïnteresseerd waren, die plunderden meubelen en kleêren, en moesten die boeken helemaal niet hebben.
myn droom begon te verdampen toen ik myn tweede strooptocht aanving. toen zag ik, in kasten en op tafels en stoelen, zo onnoemelyk véél fantastische boekwerken liggen, dat de wanhoop my eigenlyk versmoorde; zodat ik wel moést wakkerworden...
luv was de trappen aan het aflopen, klaar om de kinderen van school te gaan halen (het is woensdagmiddag...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten