GOED DOEL
Zoals men weet, ben ik een groot fan van de gemeente Vosselaar, en juich ik uiteraard ook alle charitatieve initiatieven luidkeels toe, die in onze Kempische gemeenten aldoor met veel succes op de poten worden gezet. Toch wil ik voorzichtig myn vinger opsteken inzake het Sterzingen zoals dit by onze Messentrekkers georganiseerd wordt. Communicanten in wording, zo netjes als die ter catechese gaan, wordt voorgesteld om, wanneer zy Driekoningen gaan zingen, hun opbrengsten op het einde van hun yverige, dappere tocht, collectief af te staan in het gemeentehuis, waar de gezamenlyke opbrengst wordt ingezet voor een onderwysproject in Nigeria. Natuurlyk is dit een erg zinvol initiatief; die kinderen leren wat het is om broederlyk te delen, en daarenboven hebben die arme donders in Afrika er echt iets aan. Maar spytig is dit toch ook. Als ik terugdenk aan myn eigen kindertyd, dan herinner ik my toch meteen ook die onvergelykelyke vreugde van, als het ware, het stropen zelf; lekker, op het einde van de verkleumde lange dag, die centjes tellen, en daarmee dan een speeltje te gaan kopen. En de kinderen van tegenwoordig hebben het op zich al zo moeilyk; als ze spelen, heet dat geluidsoverlast, maar als we ze iets cadeau geven, is het fyn stof en dioxine. Bovendien zyn die kinderen er nu toe geneigd om in de buurt van het gemeentehuis te dolen, in plaats van in hun eigenste woonwyk. Het is nog lang geen driekoningen, maar ik wil de suggestie op tyd naar voren schuiven: kan dat sterzingen niet worden gedecentraliseerd, en zou het niet mogen dat die kindjes voor de helft toch wél voor hun eigen zaak zingen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten