dit is myn favoriete tyd van het jaar, de donkere en koude winterdagen; te voet onderweg naar de glascontainer met drie zakken in de beide armen, met leêge wynflessen en kapotte mayonaisepotten langs de geel byverlichte huisgevels, als in een roman van bernard malamud...
voorts de gehele dag binnengezeten, zeer rustig aan... solidair met pitouche, onze huiskat... de bovenverdieping opgeruimd - de children van tegenwoordig hebben zoveel speelgoed, dat je zuiver tegen die kwantiteit daarvan oorlog voert; speelgoed dat op zich wel deugt, moet je toch weggooien - niet alleen door plaatsgebrek, maar ook omdat het spel zelf erdoor wordt verzuurd; je kan niet zeggen:"nu ga ik met de autootjes spelen," als die autootjes niet meer telbaar zyn; maar als die wel, in plaats daarvan, in conglomeraten in dozen en zakken door mekaâr liggen gestapeld en quasi letterlyk, onderaan tussen, nog andere prullen, tot gruis vergaan... more is less!! maar dat wil niet zeggen dat ze teveel cadeaus krygen, dat is het ook niet...
langs myn koptelephoon verscheidene interviews met joni mitchell beluisterd, die het erg goed kan uitleggen... tussen de aardappelen door de memoires gelezen van een negentiende eeuws poolreiziger, die zyn eigen sleêhonden een voor een moest opeten...
luv is rustig bezig met het oprichten van onze nieve vzw, vzw de yggdrasil, dwz ze neemt dat papierwerk etc van my over... die vzw impliceert een nief leven, en daarmeê zie ik 2019 met nieuwsgierige vreugde tegemoet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten