het woord "drive", in de betekenis van "flow", "energie", "enthousiaste richting", is allang weêr passé. "we zitten nu in de juiste drive," dit zou je vandaag de dag nooit meer iemand nog horen zeggen.
maar ik herinner my nog de eerste keer dat ik het woord zo gebezigd hoorde worden, in een druk, nachtelyk gesprek met bart van immerseel, alias "de rossen bart" - toéntertyd, dwz in de vroege jaren negentig, geluidstechnicus by "the sands". we bevonden ons aan een keukentafel vol met asbakken en rooie flessen wyn, en hy was druk aan het vertellen over iets. toen zei hy, aan een joint lurkend: "en dan, juist als we met de hele groep in diën drive zaten," en zélfs , lezers, herinner ik my nog dat hy meteen daarop daar nog tussenin voegde, "ja: drive, dat is eigenlyk de juiste uitdrukking!!" en dan praatten-ie weêr voort...
ik zeg niet dat daar en toen voor de hele mensheid "drive" als metafoor uit de grond werd gestampt, maar toch wél dat wy beiden het toen voor het eerst voor onszelf uitvonden, god weet om hoeveel mensen daarna erin meê te zullen nemen... door de ontwikkelingen aan de p.c., werd in véle panden de metafoor "drive" toen uit de grond getrapt; maar slechts weinigen zullen zich zo'n moment van origine nog voor de geest weten te halen...
wat is de zin van het leven? een provocerend conservatieve vriend van me zei wel eens kort en bondig: "de zin van je leven is, om je voort te planten." daar wil ik niet op al te voor de hand liggende wyze tegenin roeien, maar - eigenlyk toch wél; wat ik wél vind minstens, dat ook kinderloze mensen "de zin van het leven" voltrekken (die vriend van my vindt dus van niet, en dat is zeker zyn goed recht...)
vandaag vind ik dat "ontroering" de zin van het leven is; niét om te willen dwepen met dat op zich erg lullige begrip "ontroering", doch vanuit dit volgende inzicht (efkens naar adem happen...): het bestaan van een hard gewerkt hebbende, veel opgebracht hebbende, veel gezien hebbende sterveling - die, by dat leven, wel nooit één keer ontroerd werd - alleen zo iemand heeft echt een totààl zinloos leven gehad. dat is een robot, dat is geen mens.
totaal maar dan ook totaal losgeweekt van hun morele dimensie, lykt het leven van stalin my méér nutteloos te zyn geweest dan dat van hitler - omdat ik my alleen by stalin kan voorstellen, dat die van z'n leven nooit één keer ontroerd is geweest...
toen hitler de film "the great dictator" zag, beval ie de bediener van de projector om de film ogenblikkelyk opteniéf af te spelen - waarom dat? hebben jullie die speech van charlie chaplin wel eens gezien, helemaal op het einde van die film??
ik acht hoog de stoicyn; ik kan volgen krishnamurti, die beweerde "eigenlyk geleefd te hebben alsof ik al dood was" - toch heeft ook de stoicyn ergens te maken met juist zelfs het cultiveren van ontroering...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten