continuing purple rain

een still uit een geschrapte scène, die nog nooit is vertoond,
waarin prince een repetitie van apollonia bywoont.

22 juli leid ik de film "purple rain" in, in het rivierenhof. mogelyk draai ik maar wat plaatjes zonder veel meer, maar okay; kennis van zaken is toch een deonto-logische vereiste...

1. het eerste liedje dat susan rogers voor prince engineerde was "darling nikki". haha... "darling nikki" nam in de tracklist de positie in van het derhalve dus verwyderde g-spot, later door jill jones ingeblikt. gemiste kans van het jaar: op de onlangs uitgebrachte driedubbel-cd "purple rain deluxe" kryg je wél gehele tonnen van overbodige versies cadeau (bvb de "single- versie" van "when doves cry"; wat dus gewoon de elpee-versie is, maar dan vlugger dichtgedraaid; wie heeft daar iéts aan??); maar de nooit uitgebrachte extended version van "darling nikki", dwz de oer-versie, daar hadden ze géén plaats voor???

2. het blyft een b-film; deels opgenomen in minneapolis en deels in l.a., zie je het gebeuren hoe één en dezelfde taxi het ene moment naar links rydt: met sneeuw op zyn dak; maar dan weêr naar rechts: zonder sneeuw op zyn dak; en dan weêr naar links: opnief met sneeuw op zyn dak. ook is apollonia d'r haardos het ene moment kletsnat, dan weêr kurkdroog, en dan weêr kletsnat.

3. de film-opnames liepen een paar weken achterstand op. warner bros was daarom principieel gerechtigd om de boel alsnog helemaal uit te pluggen. enige nay-sayers hadden daar zin in ook. gelukkig: eens de cameraploegen zich klaarmaakten om de live muziek-scènes in te blikken, bleken prince en zyn band zo extreem hard gedrild, dat ze al die opnames veel vlugger voor mekaâr hadden dan gehoopt; magnoli had gerekend op vier weken, maar na 9 dagen was alles al volmaakt ingepakt. dus zo zaten ze uiteindelyk toch weêr op schema. van iedere song werden drie performances opgenomen, met vier camera's; zodat er aan de montagetafel steeds de keuze was uit twaalf angles. voor de performances zelf moest nooit iéts opnief worden gedaan; lipsyncs, choreographie, belichting; dit alles zat er keer op keer voor 100% pal bovenop. wat je ook nog steeds voélt, als je de film nog eens ziet. die performances hebben na 40 jaar niks aan kracht ingeboet, die blyven als een pletwals over je heen denderen. zelfs zyn die met de jaren eigenlyk, zo mogelyk, nog sterker geworden; doordat je nu ook begrypt hoezeer die na al die jaren nooit door iemand nog zyn verbeterd kunnen worden.

4. die opnames, in "first avenue", grepen plaats voor een publiek van 900 mensen. normaal kon er 1200 man binnen maar door de breedvoerige opname-apparatuur werd de ruimte een pak kleiner.

5. een paar songs zyn échte live versies. oa purple rain.  toen die gespeeld werden, was er weinig applaus, omdat niemand dat materiaal al kende. het applaus in de film is ontleend aan de geluidsopname van een applaus in een voetbalstadion.

6. wat ook meêspeelde in de timing van de opnames; middenin het proces kwam een zekere lindsley parsons langs, een oude schoolkameraad van producer bob cavallo. die lindsley nam het draaiboek op zyn schoot. hy zei: "dit blad heb je niet echt nodig," en gooide het weg. "deze twee blaêren heb je ook niet echt nodig," en verscheurde ze. ook zo geraakten ze op één halfuur tyd veertien bladzyden verder.

7. prince zelf zat dikwyls tussen twee opnames in op de set op de grond, eigenhandig het scenario te veranderen, by te schryven of in te korten. regisseur magnoli had te weinig ervaring (namelyk geen) en dus ook te weinig credibility om daar iets tegenin te brengen.

8. de rol van de vader van prince wordt vertolkt door een van de zeer weinige professionele acteurs op de set, namelyk clarence williams III. die heeft het er erg goed vanaf gebracht en die tilt de hele bende meê op.

9. schitterende details zyn er ook aldoor; bvb die scène waarin prince te laat komt op een repetitie; bassist brown marc kykt ostentatief op zyn horloge; maar het plaatje van dat horloge hangt op zyn slagader, dus niet onder de rug van zyn hand maar onder de binnenkant van zyn hand; dat levert een merkwaardige, ongeziene beweging op, vind ik...

10. een beweging die het feit compenseert dat brown marc de enige muzikant is van the revolution die geen één zinnetje tekst heeft.

11. "are you going to get married?" vraagt die vader. "I don't know," zegt prince. "never marry!" zegt die vader; dit stukje dialoog is 100% biographisch en waargebeurd.

12. in die nota van gisteren er nog by noteren: die onderkoeling waaraan apollonia onderhevig viel, heet "hypothermia". voorts ook corrigeren: dat stukje zin dat billy sparks uitspreekt zonder dat z'n mond beweegt, luidt zo: "that apollonia babe we saw last night..."

13. betreffende die scène waarin jerome benton aan de verslagen prince een paar ticketjes komt overhandigen in de backstage; normaal gezien moest morris day dit hebben gespeeld. maar die hing inmiddels uit mekaâr van de coke, ten gevolge van persoonlykheidsproblemen, die jy en ik evenééns zouden hebben gehad in zyn positie; hy kwam alsmaar vaker te laat op de set, zodat er, om geen tyd te verliezen, moest worden geïmproviseerd om in afwachting al andere scènes te schieten, en andere chaos. - maar goed, die kwaaie krachten stonden eveneens in de sterren, want er kwam alleen maar goeds van; bvb die scène met die toevallig noodzakelijke jerome benton is juist een van de zes mooiste scènes van de hele film geworden.

14. op de wereldberoemde première was morris day dan ook niet toegelaten; dwz prince keek ervoor uit dat hy geen pass kreeg. manager fargnoli (of wie was het anders? iemand?) vond dit té erg, en bezorgde morris day dan toch wél een pasje. toen prince dit merkte op de receptie, flipte hy helemaal door.

15. ook nog toevoegen aan die nota's van gisteren: die stand-in die werd ontslagen heette byron hechter (mooie naam), en de critiek die die uitte ging alleen over apollonia "she can't act to save her life". terécht dat je voor zoiets ontslagen wordt, want nodeloze laster tegenover een persoon die alles op alles zet!...

16. jill jones had een veel grotere rol, maar die viel op de grond in de montagekamer. je ziet haar op het eind van de film met een wit hondje in haar armen; in een weggeknipte scène kreeg ze dat hondje van prince cadeau. ze had ook eigenlyk een eigen song, de kleine ballad "wednesday", die pas onlangs, op de cd "a piano and a microphone", is gepubliceerd, zy het in een zeer rudimentaire versie.

17. die prachtige scène van maar drie seconden waarin prince langs een yzeren trap, de "fire escape", naar beneden komt: daar is een héle dag lang aan geschoten. de scène werd een beetje afgekeken van een fragment uit "scarface" van brian de palma.

18. die latere opnames in los angeles duurden blykbaar maar zeven dagen. maar die hadden wel tot gevolg dat gehele generaties mensen jarenlang hebben gedacht dat er in minneapolis ook palmbomen groeiden (cfr in de videoclip van "when doves cry" zie je palmbomen...)