gast-auteur

                                                     

                                                 HET GEVAAR LOERT IN MOMBASA

van onze correspondent in de jungle robertus baeken

                                    aflevering 45

Nairobi, 5 januari 1931:

Aankomst van de genaamde Emma Clessens, Oscar Van Kleuts moeder op de vlieghaven van Nairobi.

   Zijn vader, Arnoldus Van Kleut, had haar niet op reis vergezeld. Daarvoor was hij te diep in zijn zoon, de naar de vijand overgelopen boekhouder, teleurgesteld. Hij had het hem al honderd keer gezegd: Eén plus één is twee, daar kan zelfs Aristoteles geen speld tussen krijgen. Dat diezelfde Aristoteles al tweeduizend tweehonderdachtenveertig jaar dood was en door zijn voorkeur voor de encyclopedische veelheid, feitelijk het getal één ontkende, nou ja… En dat door tussenkomst van Albert Einstein zelfs Euclides’ axioma, dat de kortste afstand tussen twee punten geen rechte lijn zou zijn, wilde hij ook wel eens narekenen. Maar hoe gek ook, niks hielp.

  

Volgens zijn klachten, later teruggevonden in een brief aan zijn dochter, had Emma haar zoon tijdens zijn opvoeding te zeer bemoederd. Zoals zij dat jongetje elke avond als hij snotterend van school thuiskwam, in haar mollige armpjes liet wegzinken, zou hij nooit een man worden, nooit een lief vinden. Het leven gaat voor niemand enkel over rozen. ‘Van Kleut! Van Kloot!... Kleutkloot!... Klootkleut!...’ Een leerling uit de klas zou er na dagenlang oefenen in geslaagd zijn het vijf keer rap na elkaar af te rammelen: ‘Kleutkloot klootkleut kl…’ Probeer het zelf maar eens. Welnu, elke knaap, of hij nu kloot of kleut heet, moet leren met pesterijen om te gaan. Moet ook niet telkens in huilen uitbarsten als hij tijdens de lessen jiujitsu over de rug van een tegenstrever tegen de vloer gekwakt wordt. Nee, gaat zijn moedertje de arme vader nog afstraffen als hij volgens haar ‘zeuntje’ (koeterVlaamse troetelnaam) tijdens hun schijngevecht wat te bruut te werk was gegaan! Gaat zij elke avond voor het slapengaan nog een grote kom lekkerzoete havermoutpap voor hem koken om later mij, in ons eigen bed, als straf met een veelzeggende, bruuske beweging de rug toe te keren. Haar lijf op slot.

    Volgens de dochter, lerares Engels, waren zij klaar voor een vechtscheiding. Wat toentertijd not done was.

WORDT VERVOLGD