state of being, 1 november 2020

pitouche, onze boskat, heeft nu voor het eerst in zyn leven een kattenluik, in de deur naar de hof. als er aan de andere kant van dat luik geprepareerd konyn voor hem klaarligt, springt hy erdoor, zonder erby na te denken, maar behalve by die uitzonderlyke omstandigheid, maakt pitouche geen gebruik van dit luik. pitouche heeft geen enkele verplichting, met als gevolg dat zyn leven voor 98 procent bestaat uit rituelen. in principe is hy nergens echt iets verloren, dus: als hy naar binnen wil, wil hy niet echt gewoon maar naar binnen - hy wil naar binnen worden gelaten; die gehele beweging, dat gehele tezamenspel. hy wil erop hebben zitten wachten, hy moet ervoor hebben aangedrongen, met zyn voorpoten tegen de glazen ramen. in zyn eentje naar binnen stappen door dat luik - voor pitouche is dat als seks zonder filosofie.
    eigenlyk hebben we pitouche dus verraden...