gast-auteur

    HET GEVAAR LOERT IN MOMBASA

van onze correspondent in de jungle robertus baeken

       

                            

aflevering 56 - FINALE

Wanneer de minder bekende Gouverneur-Generaal Van Kuyck het loodje gelegd heeft, is minder bekend. De man leed al vóór zijn pensioen aan dementie, - tenminste, zo werd door toedoen van zijn vrouw officieel medegedeeld. Moest elk bericht op een briefje noteren. En die onnozele velletjes werden door zijn minder professionele, achteloze boys om de haverklap onder eender welke mat geveegd.

   Meer weten we over zijn immense inboedel, in het bijzonder diens beroemde verzameling tapijten. Zijn vrouw Adelaide, ondertussen gehuwd met de Britse gewiekste zakenman Dick Murdoch, eigenaar van drie Keniaanse cacaoplantages, heeft ze alle dertig, gezamenlijk met een vracht luipaardhuiden, wapenschilden en oorspronkelijke inlandse maskers, naar het bekende Sotheby’s in Londen laten overbrengen. Daarmee zwoer zij nog vóór de dood van haar echtgenoot trouw aan het vijfduizend jaar oude motto van de spirituele dood: ‘Hebben of niet hebben, dat is de kwestie’.

   Doordat een dergelijk veilinghuis, ter bescherming van haar klanten, strenge regels voor het bewaren van de privacy hanteert, maar ook wel opdat de fiscus deze schrokkerige lieden met pakken zwart geld zo min mogelijk voor de voeten zou lopen, is het moeilijk erachter te komen voor welke bedragen ze ginds van de hand zijn gegaan. Tussen vrees en roep om wraak stemt evenwel de gedachte dat deze uiteengerukte schat aan Oosterse tapijten, na door één man te zijn bijeengebracht om vervolgens jarenlang door hem met de grootste zorg te worden vertroeteld, vandaag als eenzame, vaderloze kindjes over alle delen van de wereld te worden verspreid om misschien verder ruw en respectloos met vuile laarzen te worden betreden. Hopelijk zijn die nieuwe eigenaars niet allemaal van die kloefkappers met modder aan hun hielen, - schrokkerige honden die met hun honderden miljarden geen raad weten, terwijl ze met één handtekening op één en dezelfde dag zo’n reusachtig armoedig land als Eetnieopië tot een betoverend Ethiopië kunnen ombuigen. Waar is hun empathie met die trots hun armoede, in waardigheid levende bevolking? Wanneer zullen de rijke jongelingen er ooit in slagen door het oog van een naald te kruipen?

   Is het jou nog nooit opgevallen? Na Tarzan kwam Superman. Na Superman verscheen Batman en nog sneller daarop ook een Spiderman. Zolang je leeft zijn het altijd de anderen die doodgaan. Al verbleef Oscar graag in dergelijke onsterfelijkheid en zelfs al slaagde hij er ook in om één dag duizend jaar te laten voortduren, zeker is dat ook hij, in weerwil van het grote aantal mensen dat hardnekkig blijft vasthouden aan deze éne nog in leven zijnde Tarzan, vandaag niet langer door middel van loshangende lianen van de ene boomkruin naar de andere zweeft.

   Ofwel blaast hij morgen honderd kaarsjes uit, ofwel is hij dood. Failliet. Hoe groot of gering ook zijn inboedel: alles voor de hongerige honden in Nairobi of elders. Amen. 

EINDE VAN DIT FEUILLETON