ik weet eigenlyk zelf niet waarom ik leef. niets van wat ik aanvang, gaat érgens naartoe. het gaat echt over niks. ik ben aldoor "druk bezig" - maar: zonder een minste resultaat. by het my aangeboren gebrek aan het talent om zelfs maar soms eens goed te relaxen, ben ik aldoor bezig met inefficiënt werken. en zo nader ik myn vyftigste verjaardag - help...
ik plooi helemaal naar binnen, steeds alsof ik er niet meer zal uitgeraken. dwz: na twee dagen lock-down verlies ik al het vermogen om maatschappelyk acceptabel te schynen, ik word ogenblikkelyk totaal incompatibel...
de dag wel begonnen met lectuur, met name in die hölderlin-biographie... toch een geheel hoofdstuk kunnen achteroverdrukken... over diens dichtwerk "hyperion", zo protserig... om een of andere reden is die hölderlin wel altyd een zeer leesbaar personage, hetzelfde als bvb kleist. moeilyker te identificeren vind ik de duitse romantici tieck of hoffmann...
vervolgens hier in de woonkamer, in de driezit, eindelyk middelbare schooltoetsen aan het verbeteren geweest, én de resultaten meteen ook aangebracht in de rapporten... daarna dan weêr tezamen met luv een kleine drie uur lang gebingewatcht, het zweedse "het restaurant"; dialogen per kilo; iemand sterft, iemand trouwt, iemand pleegt overspel, iemand wordt onterecht van moord verdacht... de kinderen intussen lekker braaf; rocco knutselend aan een monster-boekje, mollie staande te schudden met haar kont voor de spiegel...
laat op de dag ook één van myn twee opgelegde columns uitgeschreven gekregen, voor het magazine "azertyfactor"- eigenlyk toch best wél een vruchtbare dag was het, by nader inzien, lezers. de kunst er gewoon uit bestaande, de lat nooit belachelyk hoog te leggen, eigenlyk beter helemaal géén lat leggen... hier en daar, de lange dag lang; een kléin beetje aanmodderen is al meer dan all right...
vervolgens hier in de woonkamer, in de driezit, eindelyk middelbare schooltoetsen aan het verbeteren geweest, én de resultaten meteen ook aangebracht in de rapporten... daarna dan weêr tezamen met luv een kleine drie uur lang gebingewatcht, het zweedse "het restaurant"; dialogen per kilo; iemand sterft, iemand trouwt, iemand pleegt overspel, iemand wordt onterecht van moord verdacht... de kinderen intussen lekker braaf; rocco knutselend aan een monster-boekje, mollie staande te schudden met haar kont voor de spiegel...
laat op de dag ook één van myn twee opgelegde columns uitgeschreven gekregen, voor het magazine "azertyfactor"- eigenlyk toch best wél een vruchtbare dag was het, by nader inzien, lezers. de kunst er gewoon uit bestaande, de lat nooit belachelyk hoog te leggen, eigenlyk beter helemaal géén lat leggen... hier en daar, de lange dag lang; een kléin beetje aanmodderen is al meer dan all right...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten