heerlyke prent. eigenlyk zyn dit drie verschillende verhalen na mekaâr - maar: elke keer opnieuw word je meteen helemaal meêgezogen. dat is een merkwaardige verdienste. een aanzienlyke fan zynde van ryan gosling, de under-acter (als het tegengestelde van een over-acter), brak myn klomp toen die, in het verhaal, na een mooi halfuur reeds definitief dood moest; maar toch, lezers, was alles wat volgde quasi exact even sterk.
ook opmerkelyk: ik voelde wel van meet af aan enige vertrouwdheid met deze film; maar ik dacht: "misschien komt dat, omdat de film 'drive' hier wel in echoot,"- plus: ook dacht ik: "misschien komt het, omdat ik, de soundtrack van deze film ooit eens, en best uitgebreid heb ingezet in een amateur-toneelstuk dat ik wel eens regisseerde." maar een minuut of 54 werd het my te veel, en doorkruiste my, ongezeglyk, de gratis lust, nog eens gebruik te maken van het enorme, autobiographische naslagwerk dat deze blog nu eenmaal betekent; en jawel: ik hàd, zo bleek, deze film al eens gezien; met name in juli 2014.
dus acht jaar geleden...
het is normaal, en ook zelfs goed, om boeken en films weêr te vergeten; maar dat ook déze film zo compléét aan my verdampt was, is toch merkwaardig - ik hem werkelyk bestempelend als, effenaf, buitengewoon sterk. yzersterk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten