ik gaf een trouwfeest (hoewel toch niet duidelyk was met wie ik dan wel trouwde, een bepaalde ex van my liep er wel rond, maar toch luv niet; het was dus een trouwfeest voor myn eentje); er was behoorlyk wat volk en er stonden tenten opgesteld - maar de hele nachtmerrie bestond hieruit, nogal typisch ook, dat ik alsmaar geen muziek kon spelen; eerst alsmaar geen internet-verbinding, vervolgens alsmaar niet de juiste muziek kunnen intypen, en dan weêr een scherm dat aldoor uitvalt, etc etc. dit is zeer klassiek - maar: de heftige mate waarin dit gebeurde, was echt nog een enorm kwadraat erger dan anders. het publiek bleef aldoor geduldig wachten, wat het alleen maar nog erger maakte, maar op de zeer lange duur begonnen de mensen toch naar huis te wandelen. de droom eindigde met een zeer, zeer luide uitroep, in een ongeziene, kosmische woede-uitbarsting, feitelyk een citaat van de dichter jan perquy: "god is een sadist!!!!!!!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten