dit hangt van de clichés aan mekaâr - maar toch is het niet onmogelyk om ernaar te blyven kyken, én je ermeê te amuseren. vyftien jaar later zal je het er met je vrienden niet meer razend enthousiast nog over hebben, maar dat hoeft ook niet. het is eigenlyk een disney-film, niet letterlyk maar je kan er in principe met het gehele gezin naar kyken, en die afgryselyke* tom hanks speelt erin meê (de hoofdrol zelfs...)
"komaan, we gaan een film maken."
"wat voor setting dit jaar?"
"ofwel opnieuw iets in het wilde westen, ofwel iets in de eerste wereldoorlog. of anders, misschien science fiction, de planeet mars."
"doe maar weêr het wilde westen."
de held komt een verwilderd kind tegen. hy moet dat kind naar haar familie terugbrengen. dan heb je dus een reisverhaal. oké, da's makkelyk... op voorhand zegt iedereen wel dat die route in het verschiet, 860 kilometers door canyons en zandstormen, levensgevaarlyk is. de episodes tonen aan dat dit niet gelogen is. 1. een bende schurken dat het meisje wil ontvoeren. 2. een verlaten myndorp, dat door één despoot wordt onderdrukt. 3. het reispaard dat in een afgrond valt. 4. een passerende indianenstam, van wie ze een nieuw paard cadeau krygen. 5. aankomst by de eindbestemming - waar dan echter wordt begrepen, dat het kind uiteindelyk toch maar liever by tom hanks wil blyven.
en dus toch; ik was er bly meê. geen 8 op 10 zoals op "rotten tomatoes", da's écht onzin - maar: ik kwam er wél van in de stemming.
*afgryselyk in deze zin; op een ogenblik zegt tom hanks: "ik heb te veel verschrikkelyke dingen gezien. ik heb te veel verschrikkelyke dingen gedaan." dat eerste, "gezien", dat wil je eventueel nog geloven. dat tweede, "gedaan", dat kàn je van zo'n kop als de zyne niet aanvaarden, die man radieert gewoon nul procent duisternis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten