heer ludwig schynt levend te zullen worden begraven
doordat hy
zyn kabinetsleden in bavaria trouw wil blyven...
3/7.
meteen de volgende nacht, een zondagnacht,
werd my een gewelddadige dosis valiumals babypoeder in het gezicht gewreven;
en lag ik intussen halfondersteboven, zonder kleren aan
op een houten kar,
myn twee armen zoals op een crucifix,
snelbinders in
de splinters in myn polsen,
schoenveters;
myn vrienden klapten zich in het eigen aangezicht
en stampten met hun zware voeten,
en krasten myn naam uit –
en daarna die van de huilende weerwolf,
- capitein, - ons achternagerend
sinds de monding in het ravijn...
scheer u weg!!
opgelet!!
- die heiden
gereïncarneerd in woede,
grommend als een partner voor het leven...
5 opmerkingen:
in dit gedicht vind er een ontmoeting plaats tussen ludwig en capitein;
de eerste als een personage dat ten gevolge van zyn macht, fataal teneergaat,
de tweede als een reïncarnatie van een dreigende woede na onrecht
het levend begraven worden schynt geen echt bezwaar, terwyl voor die weerwolf ludwig toch bang is
da's ne hele schuune uitleg jom,
maar hadden ze in de 18 de eeuw al snelbinders,zo van die fluoriserende?
het speelt zich vandaag af
Heer Ludwig meets capitein. Mijn twee favoriete caracters in één. Great!
prachtig prachtig
Een reactie posten