state of being - - - 8 augustus 2010

ik heb hier wel zin in, dus zal het een serieuze lap tekst worden vandaag,- enkel voor de liefhebbers...

nu het weg en weêr reizen eventjes achter de rug is, en nu de opdrachten van buitenaf ook weêr, voor een tydje, zyn weggevallen, kryg ik weêr volop de kans om my terug te plooien op myn eigenste, geliefde modus vivendi. regelmaat is de moeder van al wat vruchtbaar is. (al vergt de ware genialiteit, de écht authentieke vondst, daar aannemelyk toch weêr het tegengestelde van; de irrationele en onverwachte en onverklaarbare sprong, het roekeloze, amorele, buiten-categorische...) in ieder geval gaat er, zoveel staat vast, niks boven het totale met rust gelaten worden; zodat je de gehele, aanstaande dagindeling kan kneden naar eigen hand...

    in myn geval betekent dat, om te beginnen, extreem langzaam wakkerworden. zeker vandaag, doordat ik 's ochtends een uiterst indringende, langdurige en welbepaald gelukzalige droom op bezoek kreeg, welke ik dan ook gedurig verlangde te herkauwen.

    onlangs vroeg ik bent van looy in welke stad hy zou leven als hy moést kiezen, london of parys; waarop hy, enigszins verrassend, na veel aarzelen, voor london koos; aldus liep ik vannacht, klaarblykelyk, door een reusachtige, maar byzonder rustgevende grootstad van allemaal herenhuizen en theaterschouwburgen, welke een volmaakte kruising scheen tussen beide wereldsteden; parys maar dan engelstalig; veel musicals, maar dan met stokbrood aan de ingang; aan een voorbyganger vroeg ik: welke is toch die prachtige rivier, die daar loopt? de hudson?? - neen, zodus; dat was de thames, zo zei die man... tezamen met zowat al myn libertynse vrienden van weleêr (charles jarvis, videtski, marsraker, jo jespers) was ik woonachtig in de meest prachtige buurt, een oneindige serie van half leêgstaande herenhuizen, welke je naar believen kon kraken, en waar er my een ontbyt wachtte... dit idee van ruimte en rykdom wellicht onder de invloed van de film die ik van vlak voor het slapengaan zag, "ever since the world ended"; een post-apocalyptische sf-film over een wereldaarde waar er nog, alles by elkander, hooguit een duizendtal mensen leven; die zodus alles van de hele mensheid ter hunner beschikking weten...)

    vervolgens, nog steeds te bed, gedurende een uur of drie, en met het slaapkussen diep in de rug, allerlei boeken lezen, onderwyl eerst van een druiventros, en daarna van een doos noten knabbelend, my vakkundig aangereikt door luv. gisteren (zaterdag) my alweêr, in de fnac, naar eigen financiële normen iétsje te veel nieve lectuur aangeschaft; een brievenboek van bukowski, losse notities van burroughs, de eerste drie robbedoezen van franquin... meer boeken kopen dan je mogelykerwyze zou kunnen lezen, is juist een gezonde bezigheid; een beetje zoals met meer vrouwen naar bed willen, dan je mogelykerwys zou kunnen neuken... wat jammer is, maar toch ook wel tof...

    in de vroege namiddag die nieve cd van jesse johnson erg luid door de boxen ("verbal penetration", heet die cd), en ondertussen de vuilniszakken buitenzetten, de vaatwasmachine volladen, de keukenvloer schrobben. en daarna gaan zwemmen (vandaag was het precies "asian" in het water...) en nu, om 17u, zoals jullie merken, rustig en bedaard deze "state of being" uitschryven, welke stukjes proza m.i. tot hét kruim van de hedendaagse vlaamstalige letterkunde behoren (en om my daarin bevestigd te weten, heb ik geen uitgevers of critici nodig. en zelfs geen lezers - al is de goedkeurende blik van een els crawls, een jan-bart of een diane broeckhoven, zo een handvol vitalski-bloggers, my wel byzonder veel waard...

    subiet gaan eten (vegetarisch italiaans op de groenplaats) en daarna, om 20u, gaan bowlen met links bart van loo en zyn vriendin coraline, rechts ernst löw en zyn lief nevine.

    dat bowlen is echt super, moet ik zeggen. het is sport - maar je hoeft je er niet voor uit te sloven. je bent sociaal, maar je ontsnapt aan het moeten stilzitten en luisteren naar geouwehoer - dat laatste is dodelyk, ik kan het geen ene minuut meer opbrengen...

    voor de jaloerseriken: ik wérk wel ook, hoor, namelyk drie uur per dag; rond elf uur savonds spring ik op myn fiets met een dictaphoon in de hand; dan fiets ik twee uur lang over de verlaten fietswegen bezyden de ring rond antwerpen, van het noord naar borsbeek, van het zuid naar de paardenmarkt; rond één uur snachts pas, kom ik met moeë voeten weêr thuis, en dan typ ik hier, staande aan de keukentoog, alle taalkundige vondsten ook nog eens minutieus uit, welke ik vergaard heb onderweg; de bedoeling is om op deze manier dagelyks gemiddeld vier minuten tekst aan te breien aan myn aanstaande one man show, getiteld "de gelaarsde kat", avant-premières december. ik heb nu een halfuur grollige tekst. als ik twéé uur tekst heb, ga ik daarin verschuiven en verschrappen, net zolang totdat ik één helder, overzichtelyk uur overhoud. en dan zal ik eens naar martinus wolf bellen, de pianostemmer...