state of being - 18 juni 2011

waarin vitalski een kleine nocturne volbrengt...

drie uur snachts en er hangt, langs het schuinse rode dak, een zekere noord-oostenwind... één verdiep onder my ligt mollie niet te wenen of te hoesten, maar wel onophoudelyk te kreunen, nrrrweuuuuu nrrweuu-eu-eu, heel raar... twee dagen heel rustig was ze, maar vannacht repeteert ze dus voor billie holiday...

    zelf ben ik aldoor, niet alleen tegenwoordig maar reeds veertig jaar lang, aldus reeds 350.000 uren lang, een overdreven gevoelig zoogdier, altoos zonder ophouden bezig met aandachtig te voelen, algeheel kwetsbaar en ontvankelyk, aldoor als een mens zonder vel die van zeer dichtby langs een haardvuur wandelt.

    daarnet de eerste helft van de nieve verfilming van "tron" gezien... wel okay, hoewel disney - maar hoe zou je zoiets überhaupt in één kéér kunnen uitzien? daar moet je een psychopaat voor zyn. ik kan trouwens byna nooit een film in één keer zien, zoals by een scholier: na vyftig minuten verslapt myn concentratie...

    daarna wat gelezen in een boek dat een gesprek behelst met umberto eco en een zekere jean-claude carrière, gesprekken over boeken, heel boeiend...

    nog maar vier keer te gaan met "een toneelstuk over alles", - hoewel myn treintje nooit echt stilstaat, lykt het toch heel erg alsof ik een vacantie nader. het voorjaar is dan alleszins yzersterk geweest: "ik slaap als een croissant", "de gelaarsde kat" en "een toneelstuk over alles"; mooi op zes maanden tyds voor mekaâr gekregen! (jawel: hier en daar is er kritiek; maar: in die kritiek onderling is er totààl geen eenheid te vinden; dus het enige dat telt, is of ik deze dingen zélf oprecht goed vind. ik doe wat ik wil.)

     behalve, ik zou moeten kunnen neen-zeggen, namelyk om écht twee maanden aan één stuk stryk te liggen... jowan petit kan dat - ik bedoel niet: stryk liggen (in tegendeel, hy beult zich af, hy doet ook véél meer voor zyn kinderen dan ik voor het myne, hy brengt ze om zeven uur smorgens naar school en staat dan savonds laat, diezelfde dag, naast my op de planken hevig show te geven - "maar --- heb je dan overdag geen dutje gedaan??" "neen...") maar: hy kan wel neen zeggen tegen bullshit, hy laat zich als performer veel minder geleefd worden dan ik...

    intussen blykt dat mollie mooi twee uur lang aan het drukken is geweest om haar pamper vol te krygen, meer niet. en nu kreunt ze dan weêr maar dan omdat ze klaarwakker is. de motieven variëren, de geluiden blyven hetzelfde...