ludwig van de week

vanmorgen werd ik in weêrwil van myzelf
te brandenburg tot ridder geslagen.
met de goedkeuring van myn moeder ook,
toen die nochtans zo nonchalant was

zich langs myn tafels van crêpepapier

in haar roestige harnas naar buiten te begeven,

het afgezaagde, brandende kruis tegemoet,

verticaal in sombere sneeuw.

my zo'n langdurige verstikkingsdood

te hebben toegewenst -

in de vriestocht van het erbarmelykste interieur.

voor een dood dryvende, met de kerst

de keel overgesneden kaphoen, deel ik

sandwiches uit aan wie me toch hebben vertrouwd.