zondag 27 januari 2013

gedicht door carmen b.: afscheid van een zeeman (2011)












Afscheid van een zeeman

Een schip aan de kade,
deinend op het ritme
van algen en wier,
gelokt door de zilte ademhaling
van de zee.

Ankers werden gehesen,
zeilen werden gespreid
en omarmden het avontuur.
De wereld roept.
Het leven roept.
De stroming doet de rest.

De weerspiegeling van de lucht
werd steeds gladder
en leek hen stilletjes te ontglippen.

Tot het wuiven van haar zakdoek
enkel nog beantwoord werd
door golvende vlaggen,
en uiteindelijk ook zij
zich omdraaide.

Als hij terugkomt
is de lente
misschien alweer voorbij.


3 opmerkingen:

Unknown zei

Een prachtig gedicht!!
Geen woord te veel pof te weinig!
Heb jij dat geschreven Carmen?

Carmen zei

Jazeker!

Carmen zei

Bedankt :-)