state of poetry - 16 april 2013

het maakt niet zo heel veel uit
wàt ik hier iedere dag
geschreven kryg,

gepletwalst
door alles.

of ik hier nu schryf:
daarstraks staan optreden voor
een bomvolle tent,
en dikke poet
op
m'n
rekening;

of:
daarstraks alwéér
voor een ledige zaal
moeten staan "spelen"

om,
thuisgekomen, te moeten bemerken:
totààl platzak...

zelfs
geen
centen meer

om
myn
r.m.z.

van dit trimester nog
te betalen;

dat verschil is
echt waar 
waardeloos.

de fun
is
hier zitten
met kaarslicht
en cara pils
en alle gordynen dicht.

dus:
schatryk voor een bomvolle keet,
doch: niét dit hier,
niét deze blog hier voor myn 200 lezers,

of:
straatarm
doch wél
deze blog;

ik kies
het tweede.
- schol!

al zit ik toch al een tydlang
in myn kop

met
een stukje
tekst
van ian curtis;

when routine bites hard,
and visions are low...

je moet er wel je hersenen
by
houden.

om niet
voorover te vallen - en,
stel u voor,
in
een depressie terecht te komen...

neen, depressie ligt
zeker niet
in vitalski z'n aard...

maar wel
is er genoeg gebeurd
de voorbye jaren
om compleet
ZOT
van te worden -

die
optelsom,

als ik
daar op zou durven in te zoomen...

niet doen, nooit
naar beneden zien...

dat zal wel
by de meesten van jullie
ook het geval zyn...

daarom is dees zo tof,
onze
communie
dryft
op die fragiele herkenbaarheid.

(dit gedicht is in ieder geval mylen beter dan dat van gisteren, gisteren was echt niks...)