nog twee weken onze buurvrouw
donderdag 31 oktober 2013
woensdag 30 oktober 2013
te woensdag
plafonds staan schilderen, in het nieve huis;
maar tussendoor toch ook tyd gevonden voor twee columns, én met mollie naar het zwembad geweest.
én snachts toch weêr een nief filmpje opgenomen met bert lezy (zie photo)...
nieve column voor de streekkrant - - editie kempen
S.O.S. Van De Ven, Olen
Een zeer beperkt aantal Kempische iconen slaagt erin om werkelijk deel uit te maken van ons collectieve onderbewuste. De familie Decap uit Herentals scoort hoge ogen, hun beroemde automatische orgels zijn populair tot in China, Canada en Tokyo - helaas liggen de roots van deze familie klaar en duidelijk in Nieuwpoort, dus hoezeer ze ook met onze kleigrond en dennenbossen is vergroeid, een zuiver Kempische legende is Decap niét. In Lier bedreef Felix Timmermans wereldliteratuur, maar de waarheid is dat de jeugd van tegenwoordig hem totaal niet meer leest, wat een béétje de schuld is van het onderwijs, maar meer nog van Playstation. Rik Van Steenbergen tenslotte, de wielrenner, is uiteraard een Arendonkse mythe om U tegen te zeggen - maar: daar staat dan weer tegenover dat de meeste sportmannen geen honderd jaar worden onthouden (wat trouwens een groot onrecht is: waarom bestaan er zo weinig standbeelden van kleiduifschieters en coureurs?)
Neen, voor zover ik weet, is er, op Margriet Hermans na misschien, maar één Kempisch monument dat écht naast die andere, spontane, internationale koplopers kan gaan staan als Nonkel Bob, John Massis, Mevrouw Leemans en Johnny Hoes, en dat is, lezers, de onvolprezen Frans Van De Ven, voornamelijk gekend van het theatraal ter ziele gegane winkelcomplex Van De Ven, Olen. De meeste zelfmoorden in België grijpen plaats op een zondag, en dat is niet onbegrijpelijk: de week staat voor de deur, het weekend is weer verteerd, en nergens valt er nog iets te beleven. Tenzij in De Zweep of in De Duzend Billekes. Alleen Van De Ven, Olen, bood de mensheid jarenlang een volwaardig alternatief. Welke Kempenaar van mijn leeftijd (gemaakt in de vroege jaren zeventig) herinnert zich dit niet: als scholier met de Pa en de Ma op zondag mee naar Olen, om daar een nieuwe bureaustoel te gaan halen, of een poster van Bruce Springsteen of voor de Grootmoeder een staande klok (bij Van De Ven, Olen hadden ze letterlijk àlles!)
Natuurlijk: deze bazaar die ons op zondag tapijten leerde kopen, is niet wérkelijk overkop gegaan, het ding is alleen maar getransformeerd, met name tot het ook wel tamelijk gezellige Shopping Park Olen. Qua aantrekkelijkheid verbleekt het Wijnegem Shoppingcenter hierbij als afwaswater. En zelfs tijdens de afbraakwerken daarvoor, bleven de cafetaria en de zaak Megameubel nog open, mét ook steeds nog iedere zondag optredens van artiesten. Dàt was het straffe aan Frans Van De Ven: hij viel niet te stopen. Onze Minister van Cultuur Joke zou deze mens dan ook dringend eens mogen vieren. Bobbejaan Schoepen is op de valreep, in de herfst van zijn leven, toch ook nog in ere hersteld als "de Belgische Johhny Cash"? Het is dringend tijd geworden om Frans Van De Ven te geven wat hij verdient, als grondlegger van het Las Vegas aan het Albertkanaal.
nieve column voor de streekkrant - editie antwerpen
BOEKENBEURS 2013
Vooral Auteur Bart Van Loo Valt Dit Jaar Op
De Amerikanen mogen een hernieuwd verzekeringssysteem hebben ingevoerd, in de hoofdstad van Kasterlee mag het pompoenvaren een nieuw toeristisch hoogtepunt hebben bereikt, op wereldlijk niveau is het toch nog steeds de Antwerpse Boekenbeurs die de voorpagina's domineert. Dit vooral omdat de onlangs nog uit Antwerpen wegverhuisde schrijver Bart van Loo hier tien dagen lang heeft zitten signeren, telkens van acht uur 's morgens tot vier uur 's nachts, - zonder een minste pauze, alleen af en toe één minuut naar buiten, niet om daar te gaan plassen, maar om er winden te gaan laten, wegens met Allerheiligen teveel ajuin gegeten.
Is de auteur dan zo populair? We vragen het hem zelf. Bart (Van Loo):"Als mens ben ik absoluut niét populair, in tegendeel zelfs: ik behoor, zo is zopas nu eenmaal statistisch uitgevonden, tot dé veertien meest gehate mediafiguren van gans Europa - Lapland wel niet meegerekend." En daarmee, zegt hijzelf, heeft zijn strakke, donkerblonde kapsel alles te maken, hetwelk hem, zegt hijzelf, het aanzien geeft van een über-mensch, als het ware. "Maar," zo gaat hij lachend voort, "Ondanks het feit dat ik als mens iedereen gek maak, heb ik met mijn nieuwste boek, "Chanson", nu eenmaal hét boek van het jaar geschreven. Zelfs mijn grootste vijanden blijven het met plezier herlezen!"
Wanneer we hem uitleggen dat het desondanks een straf verhaal blijft, tien dagen lang twintig uur per dag non-stop zitten signeren, legt Bart glimlachend het volgende uit:"Ja maar, Streekkrant," - hij denkt dat ik, de interviewer, "Streekkrant" heet... "Ja maar, je moet er wel rekening mee houden dat het aldoor één en hetzelfde exemplaar is dat ik signeer. In het totaal staan er nu reeds 240.000 handtekeningen van mij op, - op de voorpagina alleen al." De Boekenbeurs is dus volop bezig, zelf ga ik op 6 november, omdat het dan "leerkrachten-dag" is, en ik een zwak heb voor schoolleraressen geschiedenis in Katholiek uniform...
state-of-being, 30 oktober 2013
waarin vitalski zich eigen bejubelt...
in de arenbergschouwburg een bescheiden video-opname achter de rug hebbende, met myn fenomenale muziek-ensemble "de jammerklacht", verscheen ik, tezamen met laura en carmen en bert, in café "het keldergat", voor een avondlyke thee citroen ikzelf. van de toiletten daarginds weêr onderweg naar het door blazers gewarmde terras de proper-geel belichte, langgerekte ovalen spiegels passerende, viel dit volgende my op, onwillekeurig: dat ik er heden, zonder zwans, uitzonderlyk goed uitzie, beste lezers, en dus ook zonder overdryven. myn haren zyn in principe iets te lang aan het groeien, doch vielen daarstraks toch in een volmaakte, strakke plooi, met de hulp van goedkope, doorzichtige zeep van één uur eerder; myn ogen glansden levendig om niet te zeggen dat zy fonkelden, myn zwarte hemd toevallig ietsie te diep losgeknoopt; en vooral bleek ik, godlof!, van myn gebruikelyke huidschilfers en van myn traditionele scharten en uitgedroogde rode-hond-vlekken te zyn verlost, zeker en vast dankzy dat zo goed volgehouden anti-koffie en anti-alcohol dieet van me...
van alle zonden is narcisme de allermeest vergeeflyke, nog eerder dan spilzucht en jaloezie; narcisme geen kwaad doende, maar wel, argeloos, erkentelykheid betonende jegens den Hogere, wiens schepsel men is, ongevraagd.
nu eenmaal luidt de waarheid anno 2013, anno dit najaar, eenvoudigweg en ongezeglyk, dat als ik er nu, vandaag niet zo heel erg goed uit zou zien -- wanneer dan wel?? in het precieze midden van myn leven staande... carrièrematig heet myn biographie, voor wie de details zou kennen, een ronduit prodigieus conglomeraat van beloften die niet in vervulling gingen, die dode vogel draag ik naar overal met my meê - maar: dat is één ding. strikt logisch gezien, had ik al lange tyd geleden gestorven moeten zyn (ten tyde van circus bulderdrang ten laatste), terwyl in de praktyk, - jullie zyn daar zelf getuige van -, ik toch, klaarblykelyk, bezig ben met bestaan, zelfs bezig ben met te verhuizen, naar een kasteel dan nog (hoe kan dit?). bezyden een ferme bruid, een waarachtig gezin, een peutermeisje, een babyjongen, blakerend. financieel komen er problemen in de maand van mei, dus in het jaar 2014 - maar niet nu, niet Nu!
morgen in de voormiddag de muren verven (grondlaag); daarna, op het eerste, de plinten van alle wanden aftrekken. en daarna twee of drie keer naar het stort ryden. in de late namiddag nog meer muziek repeteren, opnief met "de jammerklacht", en in de avond myn twee columns produceren. plus, als ik er de kans toe zie, tussendoor toch weêr gaan zwemmen in de veldstraat...
dinsdag 29 oktober 2013
maandag 28 oktober 2013
daarna zyn we tezamen wezen zwemmen in de veldstraat. daar ging ze tweemaal diep kopje onder, maar toch wil ze morgen graag terug.
hier nà die sessie, geheel over z'n rooie...
geniet terloops van onze mooie vensters...
"onderschat / overschat"
overschat: erwin mortier als columnist
exact naar waarde geschat: dirk van bastelaere
zondag 27 oktober 2013
maandagbunnie
(heeft - succesvolle - oogoperatie achter de rug)
je ziet het hier: dat ik, inderdaad, het verzameld werk van de velvet underground in myn auto had liggen vandaag.
ik was net bezig irene het liedje "sweet jane" te laten horen, wanneer ik, precies op datzelfde moment, van luv de sms binnen kryg "lou reed is dood".
we went crazy!!!!!!!!!!!!!
biografeem
zyn in 1975 verschenen elpee "metal machine music" was zover op haar tyd vooruit, dat pas in 2002 lou reed de tyd ryp achtte om het ding ook eens live te brengen...
blurb van de week
"Verhalen uit de grootstad, mensen uit je buurt, babes binnen handbereik, Byron-weetjes, Goethe-getuigenissen. Er zit zoveel leven en verleden in Vitalski's blog, dat je verlangt er bij te zijn. En ja: Vitalski schrijft briljant!"
zaterdag 26 oktober 2013
a day in a life in one picture
biografeem
j. m. barrie (1860-1937), de auteur van peter pan, was zes jaar oud toen zyn broêrtje david by het schaatsen dodelyk verongelukte. om zyn moeder toen te troosten, begon hy meteen davids kleren te dragen en al zyn manieren over te nemen.
belangryke feiten
het record aantal liters cola per persoon ligt wonderwel in ysland...
en deze is ook sterk: 111.111.111 maal 111.111.111 is: 12.345.678.987.654.321
agenda
7 november sta iemand in de arenberg
"onderschat / overschat"
onderschat: de geur van ware liefde.
overschat: muziekfestivals.
naar waarde geschat: de levensbedreiging van het leven.
vrijdag 25 oktober 2013
state of being - 25 oktober 2013
de gehele nacht wakkergelegen, al betrof dit in principe, gelukkig ook, een creatieve soort van wakker liggen. allerlei toffe, theatrale ideeën flitsten my door het brein - de "führer tegemoet werken", zoals dit ooit heette. zodra het licht werd buiten, had ik een nief toneelstuk klaar.
voor myn biografie was vandaag overigens een zeer belangwekkende dag... tezamen met luv voor het eerst vertoefd hebbende in ons nieve huis, in de veldstraat, zonder de vorige eigenaar by ons, dus wyzelf met een eigen sleutel. naar onze normen is dit huis, dat ooit een notariswoonst was, en dat in feite drié gevels beslaat, kolossaal... twee garages, een gelykvloers met een brede inkomhall, brede trappen, een zeer ruime eerste verdieping, in een L-vorm met een boog in natuursteen, een haard waar sinterklaas doorkan, een bescheiden keuken maar daarachter ook een wasplaats en een schoenenkamer, en nog een tweede verdieping van zes kamers en een lang balkon... een rare, zeshoekige tuin... een terras op drie meters hoogte... et cetera.
veel werk aan de winkel om dit helemaal fris en klaar te krygen, dat zeker... en dat is ook niet erg, het maakt deel uit van de sport; alleen is het jammer dat we het geld niet hebben om het helemààl meteen perfect te maken, byvoorbeeld naar eduardiaanse normen.*
maar maakt dus uiteindelyk geen zak uit, voor alles is een oplossing.
(*het onderscheid tussen een victoriaans en een eduardiaans interieur is niet zo groot, alleen beschikten de eduardianen over elektrische verlichting...)
veel werk aan de winkel om dit helemaal fris en klaar te krygen, dat zeker... en dat is ook niet erg, het maakt deel uit van de sport; alleen is het jammer dat we het geld niet hebben om het helemààl meteen perfect te maken, byvoorbeeld naar eduardiaanse normen.*
maar maakt dus uiteindelyk geen zak uit, voor alles is een oplossing.
(*het onderscheid tussen een victoriaans en een eduardiaans interieur is niet zo groot, alleen beschikten de eduardianen over elektrische verlichting...)
Abonneren op:
Posts (Atom)
