vandaag spytig genoeg aan een nieve liedjestekst begonnen, alleen maar om, jammer genoeg, op het einde van de lange dag te mogen constateren, lezers en lezeressen, dat het my absoluut niet meêzat; amper één regel om te bewaren, en alle overige blaêren en vele, vele werkuren: dat alles rechtstreeks weêr de vuilnisbak in... een mislukte dag... plus: een claustrofoob brein houd ik eraan over, overal enkel mislukte rymschema's en ongeïnspireerde alliteraties ontwarende.
kortom: eêr lusteloos, vanavond... ik voel my in de machine-kamer ook gevangen, momenteel. maar de auto pakken en door de avondlyke vrieskou ergens naartoe sjezen, zou zeker niks oplossen! meteen van zodra ik buiten ben, zal ik weêr terug naar binnen willen. de tyd (de zeer weinige tyd die ons rest) brenge raad...
(de uitkomst er uiteraard uit bestaande, dat ook rome meer dan één dag vergde om te worden opgebouwd. binnen tien dagen myn schetsjes opnief bekyken. aldoor voortwerken in stukjes en brokkeltjes, fabriek zyn zonder begin of eind.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten