ter hoogte van vilvoorde liet, op de terugweg, myn ambriage het ineens afweten;
acuut kan je niet meer ryden, temidden van de drukke snelweg.
gelukkig met de laatste tien meter die ik wél nog kon doorbollen, net flink in de zykant van de pechstrook geraakt.
dit alles gebeurde nét op de seconde toen serge zei:"joepie, wy gaan nog op een heel schoon uur weêr terug thuis zyn!"
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten