tien biografemen

1. de biograaf nop maes weet ons te melden dat gerard reve telkens hy een automobiel in stapte, metéén dringend moest plassen.

2. zelf hebben we mogen ervaren dat als je met de auteur jmh berckmans ergens naartoe reed, byvoorbeeld van antwerpen naar knokke, dat je voor hem dan by letterlyke iéder naftstation dat je passeerde, een plaspauze moest inlassen.

3. "voor alle zekerheid," zoals hy dit noemde, kocht hy dan tevens in iéder nafstation een pakje cigaretten...

4. zelf moet ik ook wel aldoor plassen. ik durf eigenlyk niet naar het theater, omdat ik dan vrees dat ik de eindstreep niet ga halen. als ik het toch wél durf, moet ik per definitie een zitje nemen dat zich metéén naast de uitgang bevindt. 

5. eens één keer ben ik, tydens een toneelstuk van tg stan in de montie, in het midden van dat toneelstuk, uit een centrale plaats op de voorste ry moeten gaan rechtstaan om te gaan wateren. een jaar lang heb ik allerlei mensen moeten horen zeggen dat ik het stuk heel erg slecht vond.

6. jean genet, de auteur, beweerde wel eens dat hy iedere dag een paar druppels van zyn urine in het voedsel vermengde van zyn huisdier, een herdershond, om op die manier diens trouw aan hem op te vyzelen.

7. met de eerste bladzyde van "ulysses" van james joyce, was het meteen prys by de censuurcommissie; omdat aldaar het hoofdpersonage, leopold bloom, druk doende is met het bakken van niertjes, niet zonder met plezier te bemerken dat deze "lekker naar pis ruiken".

8. in de roman "de dood van bunnie munro" van nick cave, geraakt de hoofdfiguur, een loodgieter, zyn job beu, en begint die opeens en geheel onverwacht de badkamer van een klant geheel onder te zeiken...

9. het meest urinaal genaamde stripfiguur ooit, is eric scheurs' "joop klepzeiker" (zie photo), waarvan nu precies negentien albums verschenen (veelal by uitgevery xtra, die ook ons eigenste stripboek "het vrouweneiland" uitbracht); tevens komt deze joop klepzeiker nog voor, als voorbywandelende cameo, in de urbanus-strip "de laatste hollander".

10. de gevoelige auteur marcel proust beweerde, aan de hand van de urine-geur van zyn huisgenoten te kunnen detecteren of zy zich al dan niet aan asperges hadden vergrepen.