de serie rond "de hulk" is al zeer lang haar trappers algehéél kwyt. de hulk wordt omringd door een integrale familie van "hulken", maar: al die hem omringende figuren zyn, in hun opbod van spierkracht en lichtgevende huidskleur, stomvervelend en gigantisch ongeloofwaardig, byvoorbeeld "aaron" (één van zyn twee zoons) of "jenilla" (een roodhuidige ex-vriendin van de hulk), et cetera. de hulk trapt in kwadraat in de voornaamste valluik van véél amerikaanse komiks (ook byvoorbeeld de heêndaagse captain america), met name dit hier: dat hun figuren volstrekt los komen te staan van enige soort omgeving, dat al hun "gevechten", met alsmaar meer "indrukwekkende vyanden", zich aldoor afspelen in een soort van kosmologische zweef-toestand, in tyd- en ruimteloze woestynen.
maar: als je een uur of drie lang op je kinderen mag passen, wanneer die zitten te schommelen in de nevel of wanneer die weg en weêr fietsen op hun schuinse driewieler - dan wél is dit ronduit goddelyke lectuur!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten