donderdag 30 november 2017
donderdagbunnies
heleen van den berg
oproep
b, d, k, p, t.
byvoorbeeld:
kapot, kattebeet, petticoat, etc...
geschiedenis
niet nief, maar het blyft verbazen;
begin 1900 kwam men tot te conclusie dat het dam station eigenlyk iéts teveel oostelyk stond, waar een wegverbreding nodig was.
met als gevolg dat dit station toen opgetild is geworden, en dertig meters naar opzy geschoven...
de werknemers hadden er geen goed oog in; om hen gerust te stellen, ging de ingenieur tydens deze verplaatsing met zyn gezin in het station een tas thee zitten drinken...
actua
en dus: vyftien minuten free-wheel-time voor dewinter.
bedankt, geachte antwerpse politiekers! bedankt!
dinsdag 28 november 2017
what
dat rocco james conan inderdaad weêr
actief is geweest met m'n photo-toestel,
met name zeer smorgens vroeg,
klaarmaken voor school...
iedere dag een gedicht
DE BOEIENKONINGIN
in het diepst van onze herinneringen,
waar niemand in kan binnendringen,
in ingesneeuwde nederzettingen
van infecties en besmettingen,
weêrklinken nog steeds ieder uur
jouw vurige naalden,
jouw accupunctuur.
zing, gloeiende kettingen, zing;
ontgroei aan onze letsels als een boeienkoningin.
eêrgisteren stierf hier een ijsbeer.
die kreeg het gewoonweg te koud.
al gingen zyn klauwen tekeer
tegen het bladgoud.
en daags tevoren,
hoewel pasgeboren,
geraakte zyn nest ingevroren.
wat ook wy, mislukkelingen,
misdeden in onze verrukkingen,
geketend door teveel tegenspoed,
gesnoerd in onze tranenvloed,
in vensters,
in schroeiende gensters,
in ysbloemen zo grim;
ontstyg aan deze bloesems als een boeienkoningin.
nederige godin in onze nederlaag,
geplaagde minnares van lege pleinen.
genees ons met olie en teer,
smeer onze polsen weêr in.
bevryd ons van de winterzon,
in de goederenwagons achterin.
verrys uit deze kasseien als een boeienkoningin.
verrys uit deze kasseien als een boeienkoningin.
actua
er wordt dus over geruzied, maar wel zyn àlle partyen, links en rechts en boven en onder, het over één ding helemaal ééns, namelyk: dat de slachthuis-site, zoals die er nu by ligt, een "kanker" is. dat zeggen ze allemààl, zonder verpinken. en dus, zeggen ze allemààl, moét daar wel iets aan worden gedaan.
de dommeriken...
ook bouwval heeft in een grote stad zyn waarde. zyn karakter. zyn voorspoed. "er komen junks op af,"- ten eerste geloof ik dat dit wel meêvalt, ten tweede is het de vraag waar ze dan anders naartoe moeten. lopen junks ons in de weg als ze ergens een vervallen fabriekshall betreden? "de gebouwen staan er op instorten,"- ja; zolang je er dan maar niet gaat wonen, is daar weinig kwaad meê. in tegendeel, het vertegenwoordigt een zekere esthetica. niet alles moet in verval voor my, maar ook het verval moet zyn plaats hebben. hier of daar een halve hectare trash-bodem, zuivere ruimte, open space die nu eens niét is ingevuld geworden door koophandelaars en door mensjes met aktetasjes. het genoegen om soms, met gods wil, voorby zuivere ledigte te mogen fietsen, de geneeskracht daarvan, waarom heeft dat blykbaar totààl geen recht???
trek het maar allemaal strak. maak van geheel onze wereld maar één ge-airconditioneerde nachtmerrie.
maandag 27 november 2017
waar was je te maandag
klaarblykelyk heeft mollie of rocco james conan
deze photo hier van my gemaakt.
vermoedelyk rocco,
die aan photograferen verslaafd is...
m'n tex willers zyn allemaal uit. nu blaêr ik in geschiedkundige magazines als "historia" en ""historisch nieuwsblad"; over de amerikaanse onafhankelykheidsoorlog, over cartago, over willem van oranje...
het drizzelt en het druilt... het regensijpelt pypenstelen, en de dakgoten druipen na... de gevels zyn klam en overal liggen er kille plassen... de lucht is nat, tochtig en vochtig, en het motregent... tussen de kale takken van de bomen door, hangen er onheimelyke dampen...
agenda dees week
zondag 26 november 2017
alternatieve feiten
als het personage genaamd "eleven" uit de serie "stranger things" een telepathische job doet, begint een van haar neusgaten steeds enigszins te bloeden. nu is er van haar buste een kaarsenhouder op de markte (zie photo), waar rood kaarsvet uit tevoorschyn rolt, zodra de kaars ontbrandt...
tot 1983 was "duivelsadvocaat" in de katholieke kerk een waarbestaand beroep, dat werd ingeroepen als tegenparty by de procedure van heiligverklaringen.
als beiden partners van een koppel gescheiden ouders hebben, is zuiver statistisch gezien de kans driemaal zo groot dat ook zyzelf een echtscheiding tegemoet roeien.
de gsm in de vorm van een eenvoudige ring, draagbaar aan je wysvinger, bestaat al een tydje (de "orii"). als je daarmeê belt, ziet het eruit alsof je staat te spelen dat je belt.
als je zelf moet kiezen op welke photo's jyzelf er het meest aantrekkelyk uitziet, maak je geheid een andere keuze dan buitenstanders zouden doen.
tegenstanders van "black friday" organiseren diezelfde dag "buy nothing day". verkleed als zombies waden ze door shoppingmalls, en organiseren ze sit-ins waartydens ze hun creditcards versnyden.
een flink aantal mensen lyden aan de hallucinatorische psychose, waarby ze permanent denken dat hun leven een reality show is, die aldoor heimelyk wordt gefilmd, en die goeddeels geënsceneerd wordt.
op een glybaan wil je, voor alle veiligheid, je peuter in je schoot nemen, om dan tezamen naar beneên te glyden, maar da's een zeer slecht idee, dat juist gevaarlyk is; je eigen gewicht drukt op het kind, zodat, by het neêrkomen, de voeten en de benen van het kind gewond kunnen geraken. in ziekenhuizen komen er van glybanen véél meer kinderen binnen die by een ouder op schoot zaten, dan die in hun eentje de glybaan bezigden.
gemiddeld gezien leven mensen die een hond hebben langer dan die er geen hebben. byzonderlyk wanneer die mensen voorts alleen leven.
in de loop van hun lange evolutie hebben huiskatten het zich aangeleerd om, indien zeer hongerig, met opzet te mauwen op de toonhoogte van een menselyke baby.
press
voor het blad "stroom", van het c.a.w., deed ik vandaag dit onderstaande interview...
Wanneer laat je je leiden door je intuïtie?
-Aldoor, geloof ik. Ik denk niet dat een mens veel andere dingen heeft om vanuit te gaan. Waarmee ik zeker niet wil zeggen dat mijn intuïtie erg briljant is. Ik heb in mijn leven al krankzinnig veel nefaste beslissingen genomen.
Waaruit put je troost?
-Je kan uiteindelijk maar uit één iets troost putten, namelijk uit jezelf. Van zodra je jezelf gaat meten aan anderen, of van zodra je je gaat uitsloven om tegemoet te komen aan anderen, gaat het fout. Maar zolang je aanvoelt dat je eerlijk gehoorzaamt aan je eigen unieke inzicht, ben je in principe onkwetsbaar.
Wat is je favoriete geur?
-De geur van een dennenbos.
Noem één ding dat de kwaliteit van je leven zou verbeteren?
-Het is kitscherig van me, maar ik zou doodgraag een overdekt binnenzwembad in huis hebben. Keep dreaming, zeg ik maar tegen mijzelf.
Wat is je levensmotto?
-“Wetende dat je maar doodgewoon bent, toch aldoor proberen te leven alsof je geniaal zou zijn.”
Met wie zou je het liefst eens op café gaan?
-Ik zou liever op café gaan met een heel goeie vriend van me, dan met een of andere verheven beroemdheid of ster-artiest. Zelfs aan mijn grootste idolen zou ik niets te vertellen hebben.
Welke luxe kun je niet missen ?
-Iedere dag kunnen uitslapen zolang ik wil. Het is mijn grootste verworvenheid, erin geslaagd te zijn om die ambitie inderdaad te hebben verwezenlijkt.
Wanneer heeft u nog eens uitbundig gejuicht en waarom ?
-Toen ik, op mijn veertigste pas, mijn rijbewijs haalde, en voor het eerst in de wagen stapte om in mijn eentje mijn broer te gaan bezoeken in Stekene. Toen heb ik, vanachter het stuur, gejuicht als de Dukes of Hazzard.
Welke levende persoon bewonder je en waarom?
-Jo Jespers, Crazy Lucca, Tony Argill; alledrie quasi dakloze mensen met nul euro op zak, die desondanks toch veel gelukkiger zijn dan jij of ik.
Wat is de belangrijkste les die het leven je heeft geleerd?
-Ik ben echtwaar nog altijd bezig met leren. Ik ben nu 46 jaar oud, maar ik ben nog altijd totaal groen achter mijn oren. Ik weet echt nog altijd van niks.
Wat is je slechtste gewoonte?
-Twee blikken Cola Zero per dag, en quasi geen groenten en fruit.
Hoe goed ken je je buren?
-Ik ken ze erg slecht, maar mijn vrouw kent ze tamelijk goed, dus heb ik er toch een juist gevoel bij.
Kijk je vaak achterom?
-Ik begrijp wel de tegenstanders van het achteromkijken, maar zelf pleeg ik de herinnering zelfs te cultiveren. Dat is een vorm van escapisme, en zelfs van creativiteit. De herinnering heeft in de grond niets te maken met het verleden feit. De herinnering is iets van vandaag. Het sjabloon is uit het verleden, maar wat je daar ingiet aan interpretaties, dat is iets van vandaag.
Over welk onderwerp zou je graag meer willen weten?
-In wezen ben ik in àlles geïnteresseerd. Want ofwel is àlles interessant, ofwel niets. Gewoon voor de sport ben ik me de laatste jaren aan het richten geweest op negentiende eeuwse Engelse literatuur, dus daar mogen nog tonnen aan kennis bij...
De liefde, hoe voelt dat?
-Er zijn vele soorten van liefde. De meest zuivere liefde is wellicht de liefde van een ouder voor zijn of haar kind, omdat dié genegenheid de meest onbaatzuchtige is. En die liefde voelt eigenlijk aan als een kosmische pijn. Ze is immers een permanente confrontatie met vergankelijkheid.
Welke stopwoordjes gebruik je te veel?
-Ik durf te zeggen dat ik zeer eloquent ben, en dat ik mij daarom niet echt aan stopwoordjes bezondig.
Wat weiger je te begrijpen?
-Iets weigeren te begrijpen, dat lijkt mij geen verstandige bezigheid. Maar misschien weiger ik ergens de allerkleinste lettertjes van mijn boekhouder te begrijpen. Omdat het leven daar te kort voor is.
Waarvan spijbel je wel eens?
-Ik spijbel aldoor. Ik ga niet naar de feestjes van mijn vrienden en niet naar de optredens van mijn collega’s. Met twee kinderen in huis en met daarbovenop mijn onbegrensde plannen als schrijver van columns, verhalen, liedjes, gedichten en theaterstukken, duren mijn dagen gewoon veel te kort.
state of being, 26 november 2017
overdag vooral familie-bezoek; de kinderen die hun sinterklaas gaan halen by hun opa en hun oma in de lindeboomstraat. het kouwe weêr ten spyt, liepen ze daar blootsvoets door de tuin. savonds vooral een suf gekibbel gehad met luv; over financiële omstandigheden. geen wonder ook, in de maand november, welk tydsgewricht erom bekendstaat, op alle huishoudens een zekere belasting te plegen (verzekeringen, kadaster, auto-keuring, en alles wat dies meer zy...) doch niks onoverkomelyks op de plank.
op het moment echt veel lol met "stranger things 2", zeker nu de reeks aliens-films in het slop zit... ook nog altyd "tex willer" aan het lezen, bovendien.
zaterdag 25 november 2017
prent vd week
(dwz dat kleine gouden kadertje rechts naast de deur...)
waar was je ten donderdagavond
voor wie ik donderdag-avond myn prince-lezing deed...
die lezing blyft uiteraard maar uitbreiden,
tegenwoordig zeg ik op een ogenblik gewoon:
"oké, het is laat aan het worden, laten we het hier dan maar voor bekeken houden..."
state of being, 25 november 2017
bly dat ik weêr thuis ben. naar myn eigenste, zeer geborgen normen was dit weêr een geheel avontuur... rond middernacht door regenweêr van limburg naar west-vlaanderen, twee uurs doortrappen. wel zeer aangenaam, onderweg ook goed kunnen voortwerken aan m'n nieuwste stunt-gedicht, twee uur lang dezelfde vyf paar zinnetjes opzeggen. om die réden juist, o bloggers, heb ik die regie-opdracht ook aangenomen die my in de lente te beurt valt in het verre middelbeers; die langdurige ritten zyn het ideale kantoor. de alternatieve bezigheid voor een chauffeur, de radio, stelt toch helemaal niks voor. radio is beter dan televisie - maar toch is ook de radio compleet waardeloos, om niet te zeggen wraakroepend.
in dat regenweêr uiteindelyk toch nog verloren gelopen in die woonwyk in torhout, waar op den duur sophie ghekiere my in d'r pyjama kwam vinden (ik was in de "komeetstraat" in plaats van in de "maanstraat"...) ten ruste gelegd geworden in een van de smetteloze kinderkamers. droomloos geslapen. om acht uur smorgens weêr op; toch vyf uurs geslapen. was ik thuis gaan overnachten, dan had ik hooguit één uur geslapen.
dus een zeer prille voorstelling in isegem gespeeld, gelukkig had ik de week tevoren op de valreep gevraagd of ik daar niet, in plaats van de "schoonzoon", de voorstelling "pinguins" mocht spelen. de juiste keuze, voor op zo'n leden-voormiddag, waar ieder persoon aanwezig een ander gevoel voor humor heeft.
weêr op weg naar huis op het einde toch moeten opboksen tegen koning morpheus. in je vingers byten, het koude raampje openzwengelen...
de photo hierboven is nieuw, gemaakt door aiko anthonissen. coiffure luv...
nu vannacht ben ik de voorstelling "de ideale schoonzoon" een beetje aan het inkorten geweest.
maar binnenkort stop ik integraal met comedy. doordat ik teveel authentieke, biografische tragiek uitstraal. daardoor is het eigenlyk niet meer haalbaar voor my, om nog grappig te willen zyn. wel kan ik per ongeluk desnoods zelfs aldoor grappig zyn, maar ik kan het feitelyk op geen enkele manier meer opzoeken, niet als een doel op zich.
dit alles slechts enige oppervlakkige, vluchtige bekommernissen... die ook wel ontspruiten aan slaperigheid, hier in de machine-kamer om halfvier snachts...
p.s.: indeed, gisterennacht was zo'n extreem uitzonderlyke nacht zonder blog-vernieuwing. gebeurt minder dan één keer per jaar... ik kreeg meteen honderden telephoons...
donderdag 23 november 2017
waar was je te woensdag
mollie overigens overdreven sentimenteel daarover, alsof hemel en aarde vergaan als ik haar niet in bed kan steken...
haar uitleg aan luv nadien:"van jou mag ik byna alles, maar van papa mag ik helemààl alles..."
how to be imbeciel - - in één zin
kristien hemmerechts:"je lykt wel op tom waes."
dirk draulans:"word je dat optreden niet beu?"
ward verreycken:"anyway the wind blows is de belangrykse belgische film van de voorbye paar decennia."
Abonneren op:
Posts (Atom)
